ΤΙΤΛΟΣ

Ο γάλλος συγγραφέας, καθηγητής της μεσαιωνικής ιστορίας, Συλβαίν Γκουγκενέμ αμφισβητεί την αντίληψη ότι η Δύση ανακάλυψε την ελληνική γνώση κατά τον Μεσαίωνα χάρη στις αραβικές μεταφράσεις. Αποδεικνύει ότι η Ευρώπη διατηρούσε πάντα επαφή με τον ελληνικό κόσμο. Το αββαείο του Μον-Σαιν-Μισέλ, ιδιαίτερα, αποτελούσε ένα δραστήριο κέντρο μετάφρασης των έργων του Αριστοτέλη ήδη από τον 12ο αιώνα, ενώ οι πρώτες μεταφράσεις των ευρωπαίων λογίων προηγήθηκαν αρκετές δεκαετίες των αραβικών, οι οποίες ήταν κυρίως έργο των χριστιανών Αράβων. Ακόμα και ο τομέας της ισλαμικής φιλοσοφίας (Αβικένας, Αβερρόης) παρέμεινε εν μέρει ξένος προς το ελληνικό πνεύμα.

Μέσα από τεκμηριωμένη έρευνα και μελέτη των πηγών, ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει ότι ο εξελληνισμός της χριστιανικής Ευρώπης ήταν πρώτα από όλα προϊόν της βούλησης των ίδιων των Ευρωπαίων. Αν ο όρος "ρίζες" έχει νόημα για τους πολιτισμούς, οι ρίζες του ευρωπαϊκού κόσμου είναι ελληνικές. Το έργο, που έγινε αντικείμενο εντονότατων συζητήσεων στη Γαλλία και στο εξωτερικό, παρουσιάζει, ως εκ τούτου, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.