Ο δούκας του Σε ρώτησε τον Τζονγκ Γιόου για τον Κομφούκιο και ο Τζονγκ Γιόου δεν του απάντησε. Ο Δάσκαλος είπε: "Θα μπορούσες να του πεις πως είναι απλώς ένας άνθρωπος που από τον ζήλο του να αποκτήσει γνώση ξεχνάει να φάει που, όταν την αποκτά, από τη χαρά του ξεχνάει τις στενοχώριες του και δεν αντιλαμβάνεται τα γηρατειά που πλησιάζουν".

"Όσο περισσότερο διαλογίζεσαι με τις θετικές σκέψεις σου, τόσο καλύτερος θα είναι ο κόσμος σου
και ο κόσμος γενικότερα".

Η Κίνα και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που ανέπτυξαν την παρουσία τους αδιάλειπτα μέσα στην ιστορία.

Σκοπός του Ζεν είναι η αιφνίδια φώτιση. Για τον σκοπό αυτόν οι δάσκαλοι υιοθέτησαν μεθόδους εκπαίδευσης σχεδιασμένες να εξαλείψουν όλα τα εμπόδια του νου: την λαθεμένη σκέψη και την προσκόλληση στα πράγματα του κόσμου.

Ο "Τρόπος" ή "Δρόμος" που οδηγεί στην Αλήθεια, θεωρήθηκε από τον Λάο Τσε, τον "Σοφό Γέροντα" της μακρινής Κίνας, ως μία διαδικασία εσωτερικού "εξαγνισμού" ή "κάθαρσης" που αποτελεί περισσότερο προϊόν "αφαίρεσης" και όχι "πρόσθεσης": "Προσθέτοντας κάτι μέρα με την ημέρα, μπορώ να γνωρίσω πολλά στους δρόμους της μάθησης.

Εάν "Ζωή είναι να μάθουμε να χορεύουμε με την ενέργεια του σύμπαντος και το Feng Shui είναι τα βήματα αυτού του χορού", η σωστή χρήση των συμβόλων του είναι από τις βασικές λειτουργίες του κι αναπόσπαστο τμήμα της πρακτικής του.

Ο σοφός Λάο Τσε γεννήθηκε κάτω από μια δαμασκηνιά, αγγιγμένος από ένα διάττοντα αστέρα. Υπήρξε μελετητής, ταξιδιώτης αλλά και αρχειοφύλακας του αυτοκράτορα της Κίνας.

Η σχολή Τσ'αν, που είναι πιο γνωστή σαν σχολή του Ζεν βουδισμού, ξεκίνησε και άκμασε αρχικώς στην Κίνα και αργότερα διαδόθηκε στην Ιαπωνία και αλλού.

Κανένα βιβλίο στον κόσμο δεν έχει μεταφραστεί τόσο πολύ όσο το Τάο Τε Τζινγκ"". Αυτή η μικρή πραγματεία που αποτελείται από πέντε χιλιάδες κινέζικα ιδεογράμματα είναι έργο ενός Κινέζου σοφού που έζησε τον 6ο π.

Ο Λάο Τσε, ο μυθικός "Σοφός Γέροντας" του 6ου αι. π.Χ., κληροδότησε στην Κίνα και σε όλη την ανθρωπότητα αυτήν την ποιητικά αινιγματική και φιλοσοφικά βαθυστόχαστη συλλογή στοχασμών με την ονομασία "Τάο Τε Τσινγκ", που αποτελεί το πιο πολυμεταφρασμένο και πολυδιαβασμένο έργο μετά τη Χριστιανική Βίβλο και την Ινδουιστική Μπάγκαβαντ Γκιτά.