ΒιβλίοΑρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις
Ελληνική περιφέρεια
Ελληνική περιφέρεια
Δημήτρης Φιλιππίδης
Αθήνα
Μέλισσα
Αριθμός Έκδοσης: 1
2006
σ. 237
Σχήμα: 34χ26
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-204-273-1
Α/Α Τόμου: 2
Περιέχει Βιβλιογραφία
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 70.66€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 12-02-2010)
Περίληψη:
Παρεμβαίνω σε ένα παλαιό αρχιτεκτόνημα σημαίνει εκδηλώνω σεβασμό συνδυασμένο με τόλμη και βαθιά αίσθηση ανάγκης για συνέχεια. Η οικειοποίηση του παλαιού συμβαδίζει με σημερινές συνθήκες: το άνοιγμα του ορίζοντα της γνώσης, άρα και του εύρους των επιλογών, τη συνεχή διεύρυνση του συστήματος αναφοράς και την κατάκτηση ενός πολυσυλλεκτικού χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, καταργώντας και επανιδρύοντας το τοπικό ως έννοια.
Πώς αξιολογούμε τη διαδικασία επανάχρησης παλαιών κτισμάτων; Όποιος μελετήσει τα ειδικά δημοσιεύματα, με πλήθος πληροφορίες για το τεχνικό σκέλος της δουλειάς, τις μακροσκελείς αναλύσεις της υπάρχουσας κατάστασης και τα μέτρα αποκατάστασης-ανάδειξης που εφαρμόστηκαν, αντιλαμβάνεται πως η εργασία έχει δικό της, κλειστό σύστημα αξιών επάνω στο οποίο μπορεί να περιγραφεί και να κριθεί. Όσο επιπλέον εδραιώνεται η επιστήμη της προσθήκης νέων χρήσεων σε παλαιά κελύφη, με εξειδικευμένες σπουδές, υλικά και γλώσσα, τόσο εντονότερα θα απαιτείται αυτονομία κινήσεων. Το αποτέλεσμα κρίνεται μόνον ως διαδικασία συντήρησης και αποκατάστασης με τους αυστηρούς κανόνες της, και δύσκολα υπάγεται στο γενικό και ενιαίο τρόπο ελέγχου της αρχιτεκτονικής πράξης. Κατά συνέπεια, υπολείπεται ή εντελώς απουσιάζει η αξιολόγηση του έργου ως καθαυτό αρχιτεκτονική δημιουργία. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Παρεμβαίνω σε ένα παλαιό αρχιτεκτόνημα σημαίνει εκδηλώνω σεβασμό συνδυασμένο με τόλμη και βαθιά αίσθηση ανάγκης για συνέχεια. Η οικειοποίηση του παλαιού συμβαδίζει με σημερινές συνθήκες: το άνοιγμα του ορίζοντα της γνώσης, άρα και του εύρους των επιλογών, τη συνεχή διεύρυνση του συστήματος αναφοράς και την κατάκτηση ενός πολυσυλλεκτικού χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, καταργώντας και επανιδρύοντας το τοπικό ως έννοια.
Πώς αξιολογούμε τη διαδικασία επανάχρησης παλαιών κτισμάτων; Όποιος μελετήσει τα ειδικά δημοσιεύματα, με πλήθος πληροφορίες για το τεχνικό σκέλος της δουλειάς, τις μακροσκελείς αναλύσεις της υπάρχουσας κατάστασης και τα μέτρα αποκατάστασης-ανάδειξης που εφαρμόστηκαν, αντιλαμβάνεται πως η εργασία έχει δικό της, κλειστό σύστημα αξιών επάνω στο οποίο μπορεί να περιγραφεί και να κριθεί. Όσο επιπλέον εδραιώνεται η επιστήμη της προσθήκης νέων χρήσεων σε παλαιά κελύφη, με εξειδικευμένες σπουδές, υλικά και γλώσσα, τόσο εντονότερα θα απαιτείται αυτονομία κινήσεων. Το αποτέλεσμα κρίνεται μόνον ως διαδικασία συντήρησης και αποκατάστασης με τους αυστηρούς κανόνες της, και δύσκολα υπάγεται στο γενικό και ενιαίο τρόπο ελέγχου της αρχιτεκτονικής πράξης. Κατά συνέπεια, υπολείπεται ή εντελώς απουσιάζει η αξιολόγηση του έργου ως καθαυτό αρχιτεκτονική δημιουργία. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
