ΤΙΤΛΟΣ

Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή στο ψυχιατρείο, στον ψυχιατρικό ιδρυματισμό και στην ψυχιατρική ιδρυματική κακοποίηση. Στις σελίδες του περιγράφεται ο κόσμος της καθημερινής ζωής εβδομήντα οκτώ ανδρών ψυχικά ασθενών, κλεισμένων σε μία πτέρυγα ενός ψυχιατρείου της Ελλάδας.

Είναι μια συλλογή από τη φωνή, τις μαρτυρίες και τις ιστορίες των ψυχικά ασθενών και των μελών του προσωπικού της ψυχιατρικής πτέρυγας, καθώς και από γεγονότα της καθημερινής τους συνύπαρξης. Ο συγγραφέας συγκέντρωσε το υλικό αυτό συμμετέχοντας στην ψυχιατρική πτέρυγα και παρατηρώντας τη ζωή αυτών των ανθρώπων επί οκτώ μήνες.

Το ψυχιατρείο, το οποίο είναι ο σκληρός πυρήνας του ψυχιατρικού συστήματος, διαπιστώνεται ότι λειτουργεί σε τραγικές, ακραία ιδρυματικές συνθήκες. Όπως αναλύεται στο βιβλίο, αυτό είναι το αποτέλεσμα μηχανισμών που συγκροτούν την καθημερινή ζωή στο ψυχιατρείο: του ψυχοκοινωνικού, του ιδεολογικού και της βίας. Ο ψυχιατρικός ιδρυματισμός αποδεικνύεται ότι είναι φαινόμενο το οποίο ταυτίζεται με την κακοποίηση, ενώ το ψυχιατρείο αποτελεί έναν αναχρονιστικό κοινωνικό θεσμό και ταυτόχρονα μια σύγχρονη μορφή βαρβαρότητας.