ΒιβλίοΗ ινδική φιλοσοφία
Η φιλοσοφία των Ουπανισάντ
Η φιλοσοφία των Ουπανισάντ
Sarvepalli Radhakrishnan
Μετάφραση: Νίκος Μακρής
Αθήνα
Δρόμων
2020
σ. 220
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-694-448-2
Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά
Φιλοσοφική Βιβλιοθήκη 17
Κυκλοφορεί
Τιμή: 12.72€ Φ.Π.Α.: 6%
Περίληψη:
Στις Ουπανισάντ επιστρέφουμε στην εξερεύνηση της βαθύτητας του έσω κόσμου. “Ο αυθυπάρχων άνοιξε τα όρια των αισθήσεων κατά τρόπο να στρέφονται έξω και έκτοτε ο άνθρωπος βλέπει έξω και όχι μέσα του. Κάποιοι σοφοί οπωσδήποτε, με τα κλεισμένα μάτια τους και ευχόμενοι την αθανασία, είδαν το εγώ στο μέσον.” H προσοχή στρέφεται απ’ το εξωτερικό φυσικό συμβαίνον στο έσω αιώνιο εγώ, στο βάθος της αρχέγονης σκέψης. Δεν έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον ουρανό για το λαμπρό φώς, το ένδοξο φως είναι στην ψυχή… Στις Ουπανισάντ επιστρέφουμε στην εξερεύνηση της βαθύτητας του έσω κόσμου. Ο αυθυπάρχων άνοιξε τα όρια των αισθήσεων κατά τρόπο να στρέφονται έξω και έκτοτε ο άνθρωπος βλέπει έξω και όχι μέσα του. Κάποιοι σοφοί οπωσδήποτε, με τα κλεισμένα μάτια τους και ευχόμενοι την αθανασία, είδαν το εγώ στο μέσον. H προσοχή στρέφεται απ’ το εξωτερικό φυσικό συμβαίνον στο έσω αιώνιο εγώ, στο βάθος της αρχέγονης σκέψης. Δεν έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον ουρανό για το λαμπρό φώς, το ένδοξο φως είναι στην ψυχή.
Στις Ουπανισάντ επιστρέφουμε στην εξερεύνηση της βαθύτητας του έσω κόσμου. “Ο αυθυπάρχων άνοιξε τα όρια των αισθήσεων κατά τρόπο να στρέφονται έξω και έκτοτε ο άνθρωπος βλέπει έξω και όχι μέσα του. Κάποιοι σοφοί οπωσδήποτε, με τα κλεισμένα μάτια τους και ευχόμενοι την αθανασία, είδαν το εγώ στο μέσον.” H προσοχή στρέφεται απ’ το εξωτερικό φυσικό συμβαίνον στο έσω αιώνιο εγώ, στο βάθος της αρχέγονης σκέψης. Δεν έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον ουρανό για το λαμπρό φώς, το ένδοξο φως είναι στην ψυχή… Στις Ουπανισάντ επιστρέφουμε στην εξερεύνηση της βαθύτητας του έσω κόσμου. Ο αυθυπάρχων άνοιξε τα όρια των αισθήσεων κατά τρόπο να στρέφονται έξω και έκτοτε ο άνθρωπος βλέπει έξω και όχι μέσα του. Κάποιοι σοφοί οπωσδήποτε, με τα κλεισμένα μάτια τους και ευχόμενοι την αθανασία, είδαν το εγώ στο μέσον. H προσοχή στρέφεται απ’ το εξωτερικό φυσικό συμβαίνον στο έσω αιώνιο εγώ, στο βάθος της αρχέγονης σκέψης. Δεν έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον ουρανό για το λαμπρό φώς, το ένδοξο φως είναι στην ψυχή.
