ΒιβλίοΟι δυνάμεις αστυνόμευσης του ελληνικού κράτους στο μετέωρο βήμα τους προς τη Μικρά Ασία
Αφετηρίες, πρωταγωνιστές και κατακτήσεις (1919-1922)
Αφετηρίες, πρωταγωνιστές και κατακτήσεις (1919-1922)
Θανάσης Χρήστου
Αθήνα
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
2022
σ. 704
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-618-83697-3-3
Γλώσσα πρωτοτύπου: ελληνικά
Σημειώσεις: Συνέκδοση με "Εργαστήριο Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας-Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου", ISBN: 978-618-86130-2-7
Κυκλοφορεί
Περίληψη:
Το έτος 2022 σε άμεση εγγύτητα με το 2021 και ιδεολογική συνάφεια με τις απαρχές της θεσμικής χειραφέτησης και λειτουργίας της πρώτης ελληνικής κρατικής οντότητας έρχεται να αναδείξει έναν άλλο κομβικό σταθμό της διαρκούς αυτής επαναστατικής εγρήγορσης του «καταπεπτωκότος γένους» του Ελληνισμού. Έναν εμβληματικό σταθμό, που σχετίζεται με το εθνικά προσδοκώμενο των απανταχού αλύτρωτων Ελλήνων που διαβιούσαν εντός των ορίων, και όχι μόνο, της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης οθωμανικής επικράτειας, να ενταχθούν εθελούσια και συνειδητά στον κεντρικό κορμό του νεοπαγούς ελληνικού κράτους.
Έτσι, έναν αιώνα μετά το ξέσπασμα του 1821 που προκάλεσε κρουνούς αίματος, έφθασε ο Σεπτέμβριος του 1922, που απαίτησε εκ νέου την καταβολή υψηλού φόρου ελληνικού αίματος στα κράσπεδα της μικρασιατικής χερσονήσου, ακυρώνοντας με δραματικό τρόπο στον κόρφο και την προκυμαία της Σμύρνης το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Της ευρύχωρης και πολλά υποσχόμενης πολιτικής συσσωμάτωσης του μείζονος Ελληνισμού, που εμπνεύσθηκε και διετύπωσε με δυναμισμό, πάθος και επινοητικότητα ο πρώτος κοινοβουλευτικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Κωλέττης, στην ιστορική του ομιλία στις 14 Ιανουαρίου 1844, ενώπιον του σώματος της Εθνοσυνέλευσης.
Αυτό ακριβώς το κεφάλαιο του μακραίωνου Μικρασιατικού Οράματος, που ο Ελληνισμός πέτυχε να πραγματώσει εκεί στο μεταίχμιο των ετών 1919-1922 θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε σε βάθος και να αποτυπώσουμε με γλαφυρότητα και ακρίβεια μέσα από τις φωνές των ιστορικών τεκμηρίων αλλά και από τα έργα των ίδιων των πρωταγωνιστών, που βρέθηκαν ως ενσυνείδητοι λειτουργοί και πιστοί θεματοφύλακες των μηχανισμών και των δυνάμεων αστυνόμευσης του ελληνικού κράτους στο μετέωρο βήμα τους στη μικρασιατική ενδοχώρα.
Αναμφίβολα, και ο πρώτος τόμος που αναδεικνύει και τιμά τη συμβολή των δυνάμεων ασφαλείας και κοινωνικής συνοχής στο έπος της εθνεγερσίας του 1821 αλλά και ο ανά χείρας δεύτερος τόμος, που απαθανατίζει την τιτάνια προσπάθεια των πρωτουργών της δημόσιας τάξης στη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή συγκροτούν μία διλογία ισάριθμων σηματωρών. Συγκλονιστικών στιγμών που οριοθετούν την πορεία του Νεότερου Ελληνισμού τους τελευταίους δύο αιώνες και φιλοτεχνούν με ενάργεια τις ροπές και τις τάσεις της περιρρέουσας ατμόσφαιρας μέσα στην οποία θα στοιχειοθετηθεί η ιστορία των θεσμών της ευταξίας και της εμπέδωσης της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Πρόλογος: Γεράσιμος Καραμπελιάς (Πρόεδρος ΔΣ ΠΟΚΕΑ) και Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης (Καθηγητής ΑΠΘ)
Το έτος 2022 σε άμεση εγγύτητα με το 2021 και ιδεολογική συνάφεια με τις απαρχές της θεσμικής χειραφέτησης και λειτουργίας της πρώτης ελληνικής κρατικής οντότητας έρχεται να αναδείξει έναν άλλο κομβικό σταθμό της διαρκούς αυτής επαναστατικής εγρήγορσης του «καταπεπτωκότος γένους» του Ελληνισμού. Έναν εμβληματικό σταθμό, που σχετίζεται με το εθνικά προσδοκώμενο των απανταχού αλύτρωτων Ελλήνων που διαβιούσαν εντός των ορίων, και όχι μόνο, της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης οθωμανικής επικράτειας, να ενταχθούν εθελούσια και συνειδητά στον κεντρικό κορμό του νεοπαγούς ελληνικού κράτους.
Έτσι, έναν αιώνα μετά το ξέσπασμα του 1821 που προκάλεσε κρουνούς αίματος, έφθασε ο Σεπτέμβριος του 1922, που απαίτησε εκ νέου την καταβολή υψηλού φόρου ελληνικού αίματος στα κράσπεδα της μικρασιατικής χερσονήσου, ακυρώνοντας με δραματικό τρόπο στον κόρφο και την προκυμαία της Σμύρνης το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Της ευρύχωρης και πολλά υποσχόμενης πολιτικής συσσωμάτωσης του μείζονος Ελληνισμού, που εμπνεύσθηκε και διετύπωσε με δυναμισμό, πάθος και επινοητικότητα ο πρώτος κοινοβουλευτικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Κωλέττης, στην ιστορική του ομιλία στις 14 Ιανουαρίου 1844, ενώπιον του σώματος της Εθνοσυνέλευσης.
Αυτό ακριβώς το κεφάλαιο του μακραίωνου Μικρασιατικού Οράματος, που ο Ελληνισμός πέτυχε να πραγματώσει εκεί στο μεταίχμιο των ετών 1919-1922 θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε σε βάθος και να αποτυπώσουμε με γλαφυρότητα και ακρίβεια μέσα από τις φωνές των ιστορικών τεκμηρίων αλλά και από τα έργα των ίδιων των πρωταγωνιστών, που βρέθηκαν ως ενσυνείδητοι λειτουργοί και πιστοί θεματοφύλακες των μηχανισμών και των δυνάμεων αστυνόμευσης του ελληνικού κράτους στο μετέωρο βήμα τους στη μικρασιατική ενδοχώρα.
Αναμφίβολα, και ο πρώτος τόμος που αναδεικνύει και τιμά τη συμβολή των δυνάμεων ασφαλείας και κοινωνικής συνοχής στο έπος της εθνεγερσίας του 1821 αλλά και ο ανά χείρας δεύτερος τόμος, που απαθανατίζει την τιτάνια προσπάθεια των πρωτουργών της δημόσιας τάξης στη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή συγκροτούν μία διλογία ισάριθμων σηματωρών. Συγκλονιστικών στιγμών που οριοθετούν την πορεία του Νεότερου Ελληνισμού τους τελευταίους δύο αιώνες και φιλοτεχνούν με ενάργεια τις ροπές και τις τάσεις της περιρρέουσας ατμόσφαιρας μέσα στην οποία θα στοιχειοθετηθεί η ιστορία των θεσμών της ευταξίας και της εμπέδωσης της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Πρόλογος: Γεράσιμος Καραμπελιάς (Πρόεδρος ΔΣ ΠΟΚΕΑ) και Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης (Καθηγητής ΑΠΘ)
