ΒιβλίοΧωρίς πατρίδα
Εις μνήμην
Εις μνήμην
Edward W. Said
Μετάφραση: Ειρήνη Γ. Ψωμιάδου
Θεσσαλονίκη
Παρατηρητής
2003
σ. 430
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-374-210-4
Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Out of Place: A Memoir
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 21.89€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 16-02-2010)
Περίληψη:
Ο Edward Said, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1935, και πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων στο Κάιρο και το Λίβανο. Το Χωρίς Πατρίδα αποτελεί ένα έργο αναβίωσης εκείνης της εποχής, ζωντανεύοντας ανθρώπους και τόπους, κάποιοι από τους οποίους δεν υπάρχουν πια. Σ' αυτήν την ειλικρινή αυτοβιογραφία -όπου κυριαρχεί ένας απαιτητικός "βικτοριανός" πατέρας και μία λατρεμένη μητέρα που τον εμψυχώνει παρά την αμφιθυμία της- ο Said ανακαλύπτει την αίσθηση του εαυτού του ως ξένου: Άραβας αλλά χριστιανός, Παλαιστίνιος αλλά κάτοχος αμερικανικού διαβατηρίου, μ' ένα απίθανα βρετανικό όνομα κολλημένο σ' ένα αραβικό επίθετο.
Το Χωρίς Πατρίδα ανασυνθέτει τις εικόνες και τους ήχους, τις μυρωδιές και τις κραυγές ενός χαμένου κόσμου, όπως έκανε ο Γκίντερ Γκρας για το Ντάντσιχ ή ο Τζόις για το Δουβλίνο στα τέλη του αιώνα... Ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς της εποχής μας δημιούργησε ένα έργο τέχνης, μία από τις πιο αξιόλογες αυτοβιογραφίες του καιρού μας. (Irish Times) [...]
Ο Edward Said, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1935, και πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων στο Κάιρο και το Λίβανο. Το Χωρίς Πατρίδα αποτελεί ένα έργο αναβίωσης εκείνης της εποχής, ζωντανεύοντας ανθρώπους και τόπους, κάποιοι από τους οποίους δεν υπάρχουν πια. Σ' αυτήν την ειλικρινή αυτοβιογραφία -όπου κυριαρχεί ένας απαιτητικός "βικτοριανός" πατέρας και μία λατρεμένη μητέρα που τον εμψυχώνει παρά την αμφιθυμία της- ο Said ανακαλύπτει την αίσθηση του εαυτού του ως ξένου: Άραβας αλλά χριστιανός, Παλαιστίνιος αλλά κάτοχος αμερικανικού διαβατηρίου, μ' ένα απίθανα βρετανικό όνομα κολλημένο σ' ένα αραβικό επίθετο.
Το Χωρίς Πατρίδα ανασυνθέτει τις εικόνες και τους ήχους, τις μυρωδιές και τις κραυγές ενός χαμένου κόσμου, όπως έκανε ο Γκίντερ Γκρας για το Ντάντσιχ ή ο Τζόις για το Δουβλίνο στα τέλη του αιώνα... Ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς της εποχής μας δημιούργησε ένα έργο τέχνης, μία από τις πιο αξιόλογες αυτοβιογραφίες του καιρού μας. (Irish Times) [...]
Θέματα:
