ΒιβλίοΟ Θεός που χορεύει
Μάσιμο Κατσάρι
Μετάφραση: Κώστας Θεολόγου
Αθήνα
Εκδόσεις Καστανιώτη
2004
σ. 198
Σχήμα: 21χ13
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-03-3682-5
Γλώσσα πρωτοτύπου: γαλλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Le dieu qui danse
Διαγωνίως / Ντοκουμέντα
Κυκλοφορεί
Τιμή: 14.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 22-10-2008)
Περίληψη:
Στην Ευρώπη ο Μάσιμο Κατσάρι είναι γνωστός ως ο φιλόσοφος που έχει ειδικευτεί στη φύση των αγγέλων, στα προβλήματα της Ενωμένης Ευρώπης, καθώς και σε θέματα αισθητικής και τέχνης. Στα δοκίμιά του αυτά, που πρωτοκυκλοφόρησαν στη Γαλλία την αυγή της νέας χιλιετίας, ο Κατσάρι, περπατώντας στα χνάρια της σκέψης του Νίτσε, βάζει στον εαυτό του ερωτήματα γύρω από την τέχνη και τις κατηγορίες της αλήθειας, του ψέματος, της ψευδαίσθησης, της ειρωνείας και της πρόκλησης. Ξεκινώντας από τις μεγάλες μορφές του μοντερνισμού, ο Κατσάρι προσπαθεί να εντοπίσει τη θέση της τέχνης στην πορεία του 20ού αιώνα, διανθίζοντας το λόγο του με αναφορές στην αρχαία ελληνική Γραμματεία και Γλώσσα, στις ινδικές Βέδες και στις Ουπανισάδ, καθώς και στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες, την ιταλική, την ισπανική και τη γερμανική, που πολλοί θεωρούν σύγχρονη επίσημη γλώσσα της φιλοσοφίας, λόγω της μεγάλης ακριβείας της.
Στην Ευρώπη ο Μάσιμο Κατσάρι είναι γνωστός ως ο φιλόσοφος που έχει ειδικευτεί στη φύση των αγγέλων, στα προβλήματα της Ενωμένης Ευρώπης, καθώς και σε θέματα αισθητικής και τέχνης. Στα δοκίμιά του αυτά, που πρωτοκυκλοφόρησαν στη Γαλλία την αυγή της νέας χιλιετίας, ο Κατσάρι, περπατώντας στα χνάρια της σκέψης του Νίτσε, βάζει στον εαυτό του ερωτήματα γύρω από την τέχνη και τις κατηγορίες της αλήθειας, του ψέματος, της ψευδαίσθησης, της ειρωνείας και της πρόκλησης. Ξεκινώντας από τις μεγάλες μορφές του μοντερνισμού, ο Κατσάρι προσπαθεί να εντοπίσει τη θέση της τέχνης στην πορεία του 20ού αιώνα, διανθίζοντας το λόγο του με αναφορές στην αρχαία ελληνική Γραμματεία και Γλώσσα, στις ινδικές Βέδες και στις Ουπανισάδ, καθώς και στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες, την ιταλική, την ισπανική και τη γερμανική, που πολλοί θεωρούν σύγχρονη επίσημη γλώσσα της φιλοσοφίας, λόγω της μεγάλης ακριβείας της.
