Βιβλίο
Μεταξύ ρόδου και ξίφους

Γοσκίνιος
Μετάφραση: Φάνης Ι. Κακριδής
Εικονογράφηση: Υδέρζιος
Αθήνα
Μαμούθ Comix
1998
σ. 48
Σχήμα: 28χ21
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-321-036-8
Γλώσσα πρωτοτύπου: γαλλικά
Ο Αστερίξ στα Αρχαία Ελληνικά
Εικονογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 5.92€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 06-12-2005)
Περίληψη:

Απροσδόκητο εγχείρημα η μετάφραση του Αστερίξ στα αρχαία Ελληνικά, αλλά θελκτικό! Οχι,όχι - μην περιοριστείτε, όταν διαβάζετε, στο να φρεσκάρετε και να επαληθεύσετε τις γνώσεις που αποκομίσατε μελετώντας κάποτε Ξενοφώντα και Πλάτωνα. Τα Αρχαία είναι φυσικά σωστά -και αν βρείτε κάποιο λάθος να μας ενημερώσετε. Οι ήρωες μας μιλούν την αττική διάλεκτο της κλασσικής εποχής, πλουτισμένη με κάποιες ομηρικές αναμνήσεις και ελάχιστες λέξεις "νεότερες" - γιατί όχι όταν πρόκειται για τους Ολυμπιακούς του 52 π.χ.; Ωστόσο το σημαντικό, και ιδιαίτερα διασκεδαστικό, είναι ότι η σεβάσμια γλώσσα του Αισχύλου και του Αριστοτέλη χρησιμοποιείται σε καθημερινές κουβέντες, λογοπαίγνια, καυχησιές, μικροκαυγάδες και πειράγματα. Παιχνίδι ανάρμοστο με την αρχαία κληρονομιά; Οχι βέβαια! Το ίδιο συμβαίνει και με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, που περισσότερο απο κάθε άλλο συγγραφέα πλησιάζει τη ζωντανή γλώσσα της αρχαίας αγοράς. Η μήπως νομίζετε ότι οι Αρχαίοι άλλο δεν έκαναν παρά να διερευνούν ολημερίς τα θεμέλια της πολιτικής και της φιλοσοφίας;

Η απόδοση στα αρχαία ελληνικά έγινε απο τον καθηγητή πανεπιστημίου Κλασικής Φιλολογίας κ. Φάνη Κακριδή.

Σχετικά με την ιστορία:

Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τις γυναίκες ουδείς, όπως λέει και το παλιό καλό γνωμικό...Ουδείς; Είναι κάτι Γαλάτες ξέρετε πού κάτι τέτοια τα ακούνε με πολλή δυσπιστία καθώς "Ου τοι μισογύνης, ως οίσθα, συ, μηδ' άξενος πέφυκα Αστερίκιε, όμως ου στέργω την επήλυδα!..." Πάντως όπως και νάχει σύντομα η θεωρία του χάους και μόνον, θα μπορούσε να εξηγήσει τα συμβαίνοντα στο γαλατικό χωριό κάνοντας τον Μαζεστίξ να αναφωνήσει την ιστορική εκείνη φράση που περιέχουν έκτοτε όλα τα συγγράμματα κοινωνιολογίας: "Καίπερ βρακία ημφιεσμέναι ούποτε της ημών αρρενωπού και αγερωχου ευμορφίας μεθέξετε! Γύναια!". Η γνωστή γαλατική αβρότητα των αντρών του χωριού τους αναγκάζει να αυτοεξοριστούν αφήνοντας το χωριό στο έλεος της φρικωδέστερης ιδέας που συνέλαβε ποτέ ρωμαίκός νούς: τη γυναικεία ρωμαϊκή στρατιά!. Οι γαλάτισσες όμως ξέρουν ότι: "Αλλ' ούν ημείς αυτές μαχησόμεθα", έστω και αν η μάχη διεξάγεται σε voila la mode - styl. Αλλά και οι άντρες μαχητές παίρνουν το μερίδιο τους αναδιατάσσοντας ρωμαίους και οχυρά και εξισώνοντας έτσι την ανισότητα των φύλων...