ΤΙΤΛΟΣ

Τα κείμενα αυτά (σύντομες και πυκνές συνθέσεις, όπου η ποίηση συνυπάρχει με τις ιδέες και το δοκίμιο με την αφήγηση) δεν κατατάσσονται εύκολα σε ένα λογοτεχνικό είδος. Η "μικρή διάρκεια", η πυκνή μάζα των εκφραστικών μέσων που θέτει σε τροχιά τη στενογραφική έκφραση του συγγραφέα, η ακρίβεια και η ευθυβολία είναι το κοινό τους στοιχείο. Υπάρχει μια βελούδινη κίνηση στη συγκεκριμένη γραφή, καθώς ελίσσεται με άνεση από την ακανθώδη, εγχώρια θεματολογία έως τη μυθολογία πραγμάτων που αγγίζουν το οικουμενικό, από την απόλυτα προσωπική σκέψη μέχρι την αναφορά στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ιστορία, αισθητική, η γραφή και τα μυστικά της, εξομολογητικές αναφορές του συγγραφέα, βιώματα και ποιητικά οράματα, το βλέμμα του πηγαίνει παντού - άλλοτε ο πέπλος ανασηκώνεται λιγάκι για να αποκαλύψει το σώμα του πραγματικού, άλλοτε αφήνεται πάνω στη γύμνια του ορατού με μια χειρονομία τρυφερή και μειλίχια. Εκείνο που (πάντοτε) προέχει, είναι η ποίηση.