ΤΙΤΛΟΣ

[...] Στη "Διπλωματία του επείγοντος" ο συγγραφέας αφού δώσει το λόγο σε μιαν απροκατάληπτη φωνή της άλλης όχθης, αποφασίζει με σαφήνεια, τόλμη και απόλυτη γνώση των πραγματικών περιστατικών, να καταγράψει τη δική του εμπειρία, σε μια εποχή πιο δύσκολη από εκείνη της κρίσης, δηλ. σε μια εποχή ανάρρωσης.
Κι αισθάνθηκα ιδιαίτερα ευτυχής που διαβάζοντας το κείμενο του, επεσήμανα πως διατηρεί ένα ευαίσθητο και χωρίς συνθηκολόγηση βλέμμα, απέναντι στα στερεότυπα της χώρας την οποία υπηρετεί και της χώρας όπου κλήθηκε να υπηρετήσει.
Η "Διπλωματία του επείγοντος" είναι μια κατάθεση πρωτίστως ψυχής, όπου λέγονται όσα διαφεύγουν από τα ΜΜΕ κι από τις εμπλεκόμενες πλευρές.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)