ΒιβλίοΠαλιώνουν οι άνθρωποι
Κώστας Μουρσελάς
Αθήνα
Τόπος
Αριθμός Έκδοσης: 1
2007
σ. 62
Σχήμα: 17χ11
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-6760-06-8
Σημειώσεις: Εκτύπωση: Grafica Veneta Spa, Italy. Διανεμήθηκε δωρεάν μαζί με την "Ελευθεροτυπία" του Σαββάτου στις 21.7.2007.
Εξαντλημένο
Περίληψη:
"Πώς γκρεμοτσακίστηκα τότε; Πώς γλίστρησα; Γιατί δεν πρόσεξα;" Η κακιά ώρα, ο γιος της, η κακιά στιγμή, η κόρη της.
"Κουταμάρες· όλες οι ώρες είναι ίδιες· εμείς δεν είμαστε ίδιοι· αλλά τι περιμένεις, όταν περπατάς στον δρόμο και το μυαλό σου βρίσκεται και εδώ και εκεί και αλλού; Με τόση αφηρημάδα, γίνεται να μην πάθεις το κακό;"
Αυτό πάντα πίστευε και αυτό πάντα φοβόταν, μέχρι που κάποτε το' παθε και η ίδια, όταν εκείνη τη γρουσούζικη μέρα έπεσε και τσακίστηκε· Πινδάρου κι Αναγνωστοπούλου. [...]
"Πώς γκρεμοτσακίστηκα τότε; Πώς γλίστρησα; Γιατί δεν πρόσεξα;" Η κακιά ώρα, ο γιος της, η κακιά στιγμή, η κόρη της.
"Κουταμάρες· όλες οι ώρες είναι ίδιες· εμείς δεν είμαστε ίδιοι· αλλά τι περιμένεις, όταν περπατάς στον δρόμο και το μυαλό σου βρίσκεται και εδώ και εκεί και αλλού; Με τόση αφηρημάδα, γίνεται να μην πάθεις το κακό;"
Αυτό πάντα πίστευε και αυτό πάντα φοβόταν, μέχρι που κάποτε το' παθε και η ίδια, όταν εκείνη τη γρουσούζικη μέρα έπεσε και τσακίστηκε· Πινδάρου κι Αναγνωστοπούλου. [...]
