ΒιβλίοΙεροί τόποι, μονές και ξωκλήσια
Γιάννης Μπόλης
Γιώργος Σκιαδαρέσης
Φωτογράφος: Βασίλης Συκάς
Φωτογράφος: Αρσένιος Τοπτσίδης
Φωτογράφος: Μαρία Πασχάλη
Φωτογράφος: Κώστας Κατσιγιάννης
Φωτογράφος: Γιάννης Γιαννέλος
Φωτογράφος: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Φωτογράφος: Σπύρος Βαγγελάκης
Φωτογράφος: Βαγγέλης Κορρός
Φωτογράφος: Φάνης Έλληνας
Φωτογράφος: Βασίλης Μαθιουδάκης
Φωτογράφος: Φαίδων Χατζηαντωνίου
Επιμέλεια: Πέγκυ Κουνενάκη
Επιμέλεια: Μαρία Κόντη
Επιμέλεια: Δημήτρης Ν. Μανιάτης
Επιμέλεια: Κώστας Κατσιγιάννης
Ευθύνη Σειράς: Κώστας Μανιμανάκης
Αθήνα
Άλτερ Εγκο Μ.Μ.Ε. Α.Ε.
Αριθμός Έκδοσης: 1
2008
σ. 145
Σχήμα: 22χ25
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-469-266-8
Οι Άγνωστοι Θησαυροί της Ελλάδας 14
Σημειώσεις: Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: 12.12.2008. Χορηγός: Marfin Egnatia Bank.
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Εξαντλημένο
Τιμή: 7.90€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 12-12-2008)
Περίληψη:
Περιηγήσεις και διαδρομές στον τόπο και τον χρόνο. Χρώματα και σχήματα, ήχοι και σιωπές. Θεός, φύση και άνθρωπος. Θησαυροί και μνημεία ιστορίας, παράδοσης και τέχνης, δεμένα με τις ζωές των ανθρώπων. Άγιον Όρος και Μετέωρα. Μοναστήρι της Πάτμου, Παναγία της Τήνου και Παναγία Σουμελά. Χώροι επιβλητικοί και φορτισμένοι, βαθιά ριζωμένοι στη συνείδηση των πιστών. Και δίπλα τους χώροι πιο ταπεινοί, αλλά ωστόσο το ίδιο σημαντικοί και ιεροί.
Άγιον Όρος. Τόπος αγιοβάδιστος, αφιερωμένος ως "κλήρος και περιβόλι της Παναγίας", η σημαντικότερη μοναστική πολιτεία της Ελλάδας. Φύση απλόχερη, βλάστηση οργιώδης. Γη ευλογημένη με ευωδίες και χρώματα. Τάλαντα, κωδωνοκρουσίες, μελωδίες, γαλήνη και ηρεμία. Μοναστήρια, σκήτες, κελιά, καλύβες και καθίσματα στη σκιά του Άθωνα. Μοναχοί, κτίρια και φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη, υμνούν και δοξολογούν τον Θεό. Αναχωρητές μοναχοί φτάνουν τον 9ο αιώνα στη χερσόνησο, αν και η παράδοση τους φέρνει εδώ από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Η ίδρυση της Μονής της Μεγίστης Λαύρας από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη στα μέσα του 10ου αιώνα, με την συνεισφορά του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, σηματοδοτεί την ίδρυση μιας οργανωμένης μοναστικής πολιτείας. Θα ακολουθήσουν και άλλες μονές οι οποίες χτίζονται με χορηγίες Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Τον 11ο αιώνα το κοινοβιακό σύστημα παγιώνεται και ο αριθμός των μονών φτάνει τις 180. Με το τυπικό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου καθιερώνεται η ονομασία "Άγιον Όρος". Τον 14ο αιώνα οι μονές περιορίζονται στις είκοσι πέντε. Οι πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας είναι δύσκολοι. Ωστόσο, από τον 17ο και 18ο αιώνα τα μοναστήρια αποκτούν ξανά αίγλη και το Όρος αναδεικνύεται σε πνευματικό φάρο του Ελληνισμού. Προσωρινή ύφεση σημειώνεται με την Επανάσταση του 1821 για να επανακάμψει μετά το τέλος της και να φτάσει στις μέρες μας να αριθμεί 1.500 μοναχούς. [...]
Περιηγήσεις και διαδρομές στον τόπο και τον χρόνο. Χρώματα και σχήματα, ήχοι και σιωπές. Θεός, φύση και άνθρωπος. Θησαυροί και μνημεία ιστορίας, παράδοσης και τέχνης, δεμένα με τις ζωές των ανθρώπων. Άγιον Όρος και Μετέωρα. Μοναστήρι της Πάτμου, Παναγία της Τήνου και Παναγία Σουμελά. Χώροι επιβλητικοί και φορτισμένοι, βαθιά ριζωμένοι στη συνείδηση των πιστών. Και δίπλα τους χώροι πιο ταπεινοί, αλλά ωστόσο το ίδιο σημαντικοί και ιεροί.
Άγιον Όρος. Τόπος αγιοβάδιστος, αφιερωμένος ως "κλήρος και περιβόλι της Παναγίας", η σημαντικότερη μοναστική πολιτεία της Ελλάδας. Φύση απλόχερη, βλάστηση οργιώδης. Γη ευλογημένη με ευωδίες και χρώματα. Τάλαντα, κωδωνοκρουσίες, μελωδίες, γαλήνη και ηρεμία. Μοναστήρια, σκήτες, κελιά, καλύβες και καθίσματα στη σκιά του Άθωνα. Μοναχοί, κτίρια και φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη, υμνούν και δοξολογούν τον Θεό. Αναχωρητές μοναχοί φτάνουν τον 9ο αιώνα στη χερσόνησο, αν και η παράδοση τους φέρνει εδώ από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Η ίδρυση της Μονής της Μεγίστης Λαύρας από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη στα μέσα του 10ου αιώνα, με την συνεισφορά του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, σηματοδοτεί την ίδρυση μιας οργανωμένης μοναστικής πολιτείας. Θα ακολουθήσουν και άλλες μονές οι οποίες χτίζονται με χορηγίες Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Τον 11ο αιώνα το κοινοβιακό σύστημα παγιώνεται και ο αριθμός των μονών φτάνει τις 180. Με το τυπικό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου καθιερώνεται η ονομασία "Άγιον Όρος". Τον 14ο αιώνα οι μονές περιορίζονται στις είκοσι πέντε. Οι πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας είναι δύσκολοι. Ωστόσο, από τον 17ο και 18ο αιώνα τα μοναστήρια αποκτούν ξανά αίγλη και το Όρος αναδεικνύεται σε πνευματικό φάρο του Ελληνισμού. Προσωρινή ύφεση σημειώνεται με την Επανάσταση του 1821 για να επανακάμψει μετά το τέλος της και να φτάσει στις μέρες μας να αριθμεί 1.500 μοναχούς. [...]
