ΤΙΤΛΟΣ

Κάθε χρόνο 1 εκατομμύριο ασθενείς περίπου εμφανίζουν υπεζωκοτική συλλογή. Οι υπεζωκοτικές συλλογές μπορεί να συνοδεύουν διάφορες λοιμώξεις ή να εμφανίζονται σαν επιπλοκή μιας πνευμονικής νόσου. Επιπρόσθετα, οι υπεζωκοτικές συλλογές συχνά επιπλέκουν κακοήθειες, καρδιοπάθειες, ηπατική νόσο, γαστρεντερικές νόσους, νεφρική νόσο και κολλαγονοπάθειες. Δεν υπάρχουν ακόμα πρόσφατα βιβλία σχετικά με υπεζωκοτικές συλλογές που να κατευθύνουν τον κλινικό ιατρό στη διερεύνηση της υπεζωκοτικής συλλογής ή στο χειρισμό ασθενή με υπεζωκοτική συλλογή. Επιπλέον, σε βιβλία πνευμονολογίας ή παθολογίας προτείνονται μόνο επιφανειακές θεραπείες για τις νόσους του υπεζωκότα.

Το βιβλίο αυτό έχει στόχο αρχικά να γίνει ένα βιβλίο αναφοράς για τους κλινικούς ιατρούς που χειρίζονται ασθενείς με νοσήματα του υπεζωκότα. Σε αυτή την έκδοση υπάρχουν όλα τα πρόσφατα δεδομένα σχετικά με τα νοσήματα αυτά. Επίσης σε αυτή την πρώτη έκδοση, ο κλινικός ιατρός θα έχει στη διάθεση του μια επεξηγηματική συζήτηση όλων των θεμάτων που αφορούν τα νοσήματα του υπεζωκότα.

Στα τρία πρώτα κεφάλαια περιλαμβάνονται η ανατομία, η φυσιολογία και η ακτινολογία του υπεζωκότα. Το επόμενο κεφάλαιο περιγράφει τις κλινικές εκδηλώσεις των νοσημάτων του υπεζωκότα και εξετάζονται σε βάθος οι διάφορες διαγνωστικές δοκιμασίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον προσδιορισμό της αιτιολογίας μιας υπεζωκοτικής συλλογής. Στο κεφάλαιο 5, παρουσιάζω τη δική μου προτεινόμενη προσέγγιση στον ασθενή με αδιάγνωστη υπεζωκοτική συλλογή. Τα επόμενα 13 κεφάλαια αναφέρονται σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις που μπορούν να συσχετιστούν με υπεζωκοτική συλλογή. Για κάθε νόσο περιγράφονται η παθοφυσιολογία, οι κλινικές εκδηλώσεις, η διάγνωση και η αντιμετώπιση μιας υπεζωκοτικής συλλογής. Στα κεφάλαια 19 έως 21, παρουσιάζονται αντίστοιχα ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας και ο χυλοθώρακας. Η υπεζωκοτική πάχυνση που δεν σχετίζεται με πλευριτικό υγρό περιγράφεται στο κεφάλαιο 22. Τα επόμενα δύο κεφάλαια αφορούν τις διαδικασίες εκείνες που χρησιμοποιούνται συχνότερα στο χειρισμό ασθενών με υπεζωκοτική νόσο, δηλαδή, η διαγνωστική και η θεραπευτική παρακέντηση, η βιοψία υπεζωκότα και η τοποθέτηση θωρακοσωλήνα. Το τελευταίο κεφάλαιο περιλαμβάνει μια περιγραφή των διάφορων συστημάτων παροχέτευσης που χρησιμοποιούνται με τους θωρακοσωλήνες. [...]

(από τον πρόλογο της 1ης έκδοσης του συγγραφέα)