ΤΙΤΛΟΣ

Για περίπου είκοσι χρόνια, οι νέοι στην Ελλάδα γίνονταν αντιληπτοί ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής. Η συμπεριφορά τους φάνταζε ανεξήγητη, ενώ η απόκλισή τους από τον τρόπο ζωής και τις αξίες που παραδοσιακά ρύθμιζαν τη ζωή των νέων ανθρώπων έως τη μεταπολεμική περίοδο, τρομοκρατούσε τον κόσμο των ενηλίκων.

Στη διάρκεια της περιόδου που κάπως διασταλτικά αποκαλούμε "δεκαετία του εξήντα", διάφορες συνομαδώσεις νέων με "απείθαρχη' συμπεριφορά έκαναν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο στρέφοντας πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και υποκινώντας έναν δημόσιο διάλογο σχετικά με τις ρίζες και τις συνέπειες του "προβλήματος": επαναστάτες χωρίς αιτία, τεντιμπόηδες, γιεγιέδες, χίπηδες, αλητοτουρίστες ή απλώς "απροσάρμοστοι", οι νέοι αυτοί υπήρξαν φορείς μιας ευρείας αμφισβήτησης η οποία έχοντας ως πρόταγμά της τη νεανική "μοντέρνα" κουλτούρα, στράφηκε ενάντια στον κομφορμισμό των ενηλίκων και στην προοπτική της τακτοποιημένης ζωής. Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται να διερευνηθεί η ιστορία των "μοντέρνων νέων", το περιεχόμενο της αμφισβήτησής τους, και η σχέση της τελευταίας με έτερες πτυχές της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας του εξήντα, ιδίως της περιόδου από την πραξικοπηματική άνοδο των συνταγματαρχών στην εξουσία (1967) έως τη Μεταπολίτευση.