ΒιβλίοΆγριος σπόρος
Γιάννης Τσίρος
Θεσσαλονίκη
University Studio Press
Αριθμός Έκδοσης: 1
2013
σ. 94
Σχήμα: 21χ13
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-12-2167-0
Θεατρικά Κείμενα 10
Εξαντλημένο
Τιμή: 6.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 17-12-2013)
Περίληψη:
Πρόκειται για μια αποκαλυπτική ακτινογραφία μιας κοινωνίας βουτηγμένης στη σαπίλα, στις μισές αλήθειες, στις προκαταλήψεις και στις περίεργες δοσοληψίες. Ο αστυνομικός της περιοχής, ο Σταύρος, ιδιοκτήτης καντίνας με «SOUVLAKI STA KARVOUNA», παράνομα σταθμευμένης σε επαρχιακή παραλία, και η νεαρή κόρη του, Χαρούλα, πρωταγωνιστούν σε ένα κοινωνικό δράμα,
όπου για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι. Τοποθετώντας, για άλλη μια φορά, τον ξένο απέναντι, ως το "αντίπαλο δέος, ο συγγραφέας πυροδοτεί μικρές όσο και έντονες συγκρούσεις που σταδιακά πυκνώνουν, αποκαλύπτοντας στο εσωτερικό τους άπειρα καρκινώματα, που συνεχίζουν ακάθεκτα τις παραμορφωτικές μεταστάσεις τους.
Tα πρόσωπα του έργου δρουν σ' ένα οριακό μεταίχμιο ελληνικής παρακμής, σ' ένα επαρχιακό τοπίο, όπου η αγωνία της επιβίωσης προηγείται από την εφαρμογή των οικονομικών διατάξεων, και η ανυποταξία στους νόμους γίνεται καθημερινή άσκηση επιβίωσης. Σ’ αυτό το τοπίο οι κατηγορούμενοι δεν κατανοούν ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους κατηγορούνται. Η απολογία τους είναι πάντα αδύναμη, γιατί το κατηγορητήριο βασίζεται πάντα σε μισές αλήθειες. Αλλά όταν η μισή αλήθεια συμπληρώνεται από προκατάληψη είναι αρκετή για καταδίκη.
Πρόκειται για μια αποκαλυπτική ακτινογραφία μιας κοινωνίας βουτηγμένης στη σαπίλα, στις μισές αλήθειες, στις προκαταλήψεις και στις περίεργες δοσοληψίες. Ο αστυνομικός της περιοχής, ο Σταύρος, ιδιοκτήτης καντίνας με «SOUVLAKI STA KARVOUNA», παράνομα σταθμευμένης σε επαρχιακή παραλία, και η νεαρή κόρη του, Χαρούλα, πρωταγωνιστούν σε ένα κοινωνικό δράμα,
όπου για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι. Τοποθετώντας, για άλλη μια φορά, τον ξένο απέναντι, ως το "αντίπαλο δέος, ο συγγραφέας πυροδοτεί μικρές όσο και έντονες συγκρούσεις που σταδιακά πυκνώνουν, αποκαλύπτοντας στο εσωτερικό τους άπειρα καρκινώματα, που συνεχίζουν ακάθεκτα τις παραμορφωτικές μεταστάσεις τους.
Tα πρόσωπα του έργου δρουν σ' ένα οριακό μεταίχμιο ελληνικής παρακμής, σ' ένα επαρχιακό τοπίο, όπου η αγωνία της επιβίωσης προηγείται από την εφαρμογή των οικονομικών διατάξεων, και η ανυποταξία στους νόμους γίνεται καθημερινή άσκηση επιβίωσης. Σ’ αυτό το τοπίο οι κατηγορούμενοι δεν κατανοούν ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους κατηγορούνται. Η απολογία τους είναι πάντα αδύναμη, γιατί το κατηγορητήριο βασίζεται πάντα σε μισές αλήθειες. Αλλά όταν η μισή αλήθεια συμπληρώνεται από προκατάληψη είναι αρκετή για καταδίκη.
