ΒιβλίοΕγχειρίδιο πολυφωνίας
Στεπάν Γκριγκόριεφ
Τεοντόρ Μύλλερ
Μετάφραση: Γιώργος Π. Πλουμπίδης
Επιμέλεια: Γιώργος Π. Πλουμπίδης
Αθήνα
Παπαγρηγορίου Κ. - Νάκας Χ.
Αριθμός Έκδοσης: 1
1999
σ. 388
Σχήμα: 24χ17
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-7554-13-0
Γλώσσα πρωτοτύπου: ρωσικά
Τίτλος πρωτοτύπου: УЧЕБΗИК ПОЛИФОНИИ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 35.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 28-03-2013)
Περίληψη:
Το "Εγχειρίδιο Πολυφωνίας" είναι το τρίτο, κατά χρονολογική σειρά έκδοσης, θεωρητικό βιβλίο μουσικού περιεχομένου, που εκδίδεται στην ελληνική γλώσσα. Προηγήθηκε η "Φούγκα" του Εμπενέζερ Πράουτ, και το "Εγχειρίδιο Αρμονίας" των Ντουμπόφσκι, Εφσέγεφ, Σποσόμπιν, Σοκολόφ.
Τα βιβλία αυτά, καθώς και άλλα που θα εκδοθούν στο μέλλον, αποτελούν τον βασικό κορμό του ρωσικού μουσικού εκπαιδευτικού συστήματος και είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα εδώ και δεκαετίες.
Με το "Εγχειρίδιο Πολυφωνίας" των Στεπάν Γκριγκόριεφ και Τεοντόρ Μύλλερ, καθηγητών στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας, επιχειρείται μια πρώτη γνωριμία με την "πολυφωνία", το "αυστηρό" και το "ελεύθερο" στυλ.
Το πρώτο μέρος του παρόντος εγχειριδίου (μέχρι το κεφάλαιο 8) ασχολείται με το "αυστηρό στυλ", αυτό που στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί ως "αντίστιξη". Το δεύτερο μέρος (κεφάλαιο 10 έως 20) ασχολείται με το "ελεύθερο στυλ" και τη "φούγκα". Στο κεφάλαιο 9 γίνεται ειδική αναφορά στην πολυφωνία του ρωσικού παραδοσιακού τραγουδιού. Η προσθήκη του συμπληρώματος στο βιβλίο κρίθηκε απαραίτητη διότι προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και κατευθύνσεις για την αντίστιξη στους σπουδαστές των ελληνικών ωδείων, εφόσον κατά κάποιο τρόπο σχετίζεται σε κάποιο βαθμό με το πρόγραμμα σπουδών που ακολουθείται στην Ελλάδα στο μάθημα της αντίστιξης.
Οι συγγραφείς του παρόντος εγχειριδίου αναφέρουν πως "για μεγάλο χρονικό διάστημα, η θεωρία του σύνθετου κοντραπούντου ήταν ελλιπής, ογκώδης και δυσνόητη. Μόνο η έκδοση, το 1909, της περίφημης μελέτης "Το ευκίνητο κοντραπούντο" του αυστηρού στυλ του Σεργκέι Ιβάνοβιτς Τανέγεφ (1856-1915), έκανε τη θεωρία αυτή επιστημονική, συστηματική και κατανοητή. Μέχρι τις μέρες μας, πολλά (ρωσικά) εγχειρίδια πολυφωνίας, όπως εξάλλου και το παρόν, βασίζονται στους κανόνες του σύνθετου κοντραπούντου που προκύπτουν απο τη μελέτη του Τανέγεφ".
Σε σχέση με τις βαθμίδες του ρωσικού συστήματος, το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται στους σπουδαστές των μουσικών σχολείων και κολεγίων, εφόσον για τα ωδεία (κονσερβατόρια), που στη Ρωσία αποτελούν σχολές ανωτάτου επιπέδου (Α.Ε.Ι), προτείνεται συμπληρωματική βιβλιογραφία.
(από το σημείωμα του μεταφραστή)
Το "Εγχειρίδιο Πολυφωνίας" είναι το τρίτο, κατά χρονολογική σειρά έκδοσης, θεωρητικό βιβλίο μουσικού περιεχομένου, που εκδίδεται στην ελληνική γλώσσα. Προηγήθηκε η "Φούγκα" του Εμπενέζερ Πράουτ, και το "Εγχειρίδιο Αρμονίας" των Ντουμπόφσκι, Εφσέγεφ, Σποσόμπιν, Σοκολόφ.
Τα βιβλία αυτά, καθώς και άλλα που θα εκδοθούν στο μέλλον, αποτελούν τον βασικό κορμό του ρωσικού μουσικού εκπαιδευτικού συστήματος και είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα εδώ και δεκαετίες.
Με το "Εγχειρίδιο Πολυφωνίας" των Στεπάν Γκριγκόριεφ και Τεοντόρ Μύλλερ, καθηγητών στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας, επιχειρείται μια πρώτη γνωριμία με την "πολυφωνία", το "αυστηρό" και το "ελεύθερο" στυλ.
Το πρώτο μέρος του παρόντος εγχειριδίου (μέχρι το κεφάλαιο 8) ασχολείται με το "αυστηρό στυλ", αυτό που στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί ως "αντίστιξη". Το δεύτερο μέρος (κεφάλαιο 10 έως 20) ασχολείται με το "ελεύθερο στυλ" και τη "φούγκα". Στο κεφάλαιο 9 γίνεται ειδική αναφορά στην πολυφωνία του ρωσικού παραδοσιακού τραγουδιού. Η προσθήκη του συμπληρώματος στο βιβλίο κρίθηκε απαραίτητη διότι προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και κατευθύνσεις για την αντίστιξη στους σπουδαστές των ελληνικών ωδείων, εφόσον κατά κάποιο τρόπο σχετίζεται σε κάποιο βαθμό με το πρόγραμμα σπουδών που ακολουθείται στην Ελλάδα στο μάθημα της αντίστιξης.
Οι συγγραφείς του παρόντος εγχειριδίου αναφέρουν πως "για μεγάλο χρονικό διάστημα, η θεωρία του σύνθετου κοντραπούντου ήταν ελλιπής, ογκώδης και δυσνόητη. Μόνο η έκδοση, το 1909, της περίφημης μελέτης "Το ευκίνητο κοντραπούντο" του αυστηρού στυλ του Σεργκέι Ιβάνοβιτς Τανέγεφ (1856-1915), έκανε τη θεωρία αυτή επιστημονική, συστηματική και κατανοητή. Μέχρι τις μέρες μας, πολλά (ρωσικά) εγχειρίδια πολυφωνίας, όπως εξάλλου και το παρόν, βασίζονται στους κανόνες του σύνθετου κοντραπούντου που προκύπτουν απο τη μελέτη του Τανέγεφ".
Σε σχέση με τις βαθμίδες του ρωσικού συστήματος, το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται στους σπουδαστές των μουσικών σχολείων και κολεγίων, εφόσον για τα ωδεία (κονσερβατόρια), που στη Ρωσία αποτελούν σχολές ανωτάτου επιπέδου (Α.Ε.Ι), προτείνεται συμπληρωματική βιβλιογραφία.
(από το σημείωμα του μεταφραστή)
Θέματα:
