ΤΙΤΛΟΣ

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΕΙ

Κι είναι κάποιες νυχτιές που τη μοναξιά
να την ακούσεις μπορείς
στην τέντα
και στα ξύλινα παραθυρόφυλλα,
που ο άνεμος, χτυπά.
Την αφουγκράζεσαι
στις φυλλωσιές του κήπου
που αντιστέκονται στ' αγέρι,
στη στέγη του σπιτιού
που τελειώνουν το ταξίδι οι σταγόνες·
στο δωμάτιο με το ανάκλιντρο
στις συζητήσεις,
στον ήχο της πένας που σέρνεται στο χαρτί.
Κι είναι κάποιες νύχτες
που η μοναξιά κατασπαράζει -
τ' άυλα ζωτικά σου όργανα.