ΤΙΤΛΟΣ

Εφτά πεζογραφήματα με μια ασθματική, παράδοξη γραφή.

Οι εφτά ιστορίες του βιβλίου ταξιδεύουν στον ίδιο τόπο, τον περιγράφουν αλλά δεν τον
κατονομάζουν. Περιηγούνται στο χώρο της μνήμης καθώς αυτή αρχίζει να εξασθενεί, να χάνεται
σχεδόν και έτσι αναγκάζεται ο αφηγητής τους να χτίζει πάνω στα χαλάσματα και τα συντρίμμια των
παλιών πραγματικών γεγονότων, να επινοεί φανταστικές ιστορίες σαν αντιστάθμισμα αυτής της
απώλειας.
Με τα παλιά υλικά προσπαθεί να φτιάξει νέες ιστορίες αλλά το ξάφνιασμά του είναι μεγάλο όταν
πάνω σε αυτά που έχει επινοήσει σκοντάφτουν όλα εκείνα που έχουν συμβεί και αδυνατεί να τα
ξεχωρίσει.