ΒιβλίοΤζωρτζ Πολκ
Χρέος για την αλήθεια: Έρευνες και ντοκουμέντα
Χρέος για την αλήθεια: Έρευνες και ντοκουμέντα
Γιάννης Βούλτεψης
Αθήνα
Προσκήνιο
2002
σ. 210
Σχήμα: 24χ17
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-7057-99-0
Πολιτική και Ιστορία
Σημειώσεις: Πρόλογος: Χρήστος Πασαλάρης
Κυκλοφορεί
Τιμή: 13.15€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 08-03-2005)
Περίληψη:
Για τη δολοφονία του Τζωρτζ Πολκ έχουν εκδοθεί κατά καιρούς αρκετά βιβλία. Όλα αποτελούν αξιόλογες μαρτυρίες. Δηλαδή πηγές από τις οποίες μπορεί να αντλήσει ο ιστορικός περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστες πληροφορίες για μια συνολική ανάπλαση της ψυχολογίας και των συνθηκών μιας εποχής τραγικής για τη μεταπολεμική Ελλάδα. Δεν υποδύομαι ρόλο ιστορικού. Αυτό το βιβλίο είναι άλλη μία δημοσιογραφική μαρτυρία, υποκείμενη μαζί με άλλες σε ιστορικό έλεγχο. Η ίδια η Δικαιοσύνη, άλλωστε, παρά το τελευταίο απορριπτικό 3-2 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, χρειάζεται άλλη μία θετική ψήφο για να εξοφλήσει το χρέος της. Θεωρώ ανθρώπινο το ότι εξακολούθησε να διστάζει. Και ας μου επιτραπεί να το αποδίδω στο ότι οι δικαστικοί του πρώτου βαθμού που τότε χειρίσθηκαν την τακτική ανάκριση, έφθασαν κάποτε σε ανώτατα αξιώματα σταδιοδρομώντας παράλληλα, όπως ήταν φυσικό, με άλλους συναδέλφους τους. Και ναι μεν οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε ότι καθώς αποκαλύπτουν τα δημοσιευόμενα αμερικανικά έγγραφα τελούσαν στην υπόθεση αυτή υπό αφόρητη πίεση κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά είχα και την ατυχία να διαπιστώσω αργότερα για άλλη μία φορά ότι όποιος δέχεται σε κάποια φάση την υποταγή μπορεί και στο μέλλον να υποκύψει (ή να προσαρμοσθεί αυτοβούλως).
[...]
Για τη δολοφονία του Τζωρτζ Πολκ έχουν εκδοθεί κατά καιρούς αρκετά βιβλία. Όλα αποτελούν αξιόλογες μαρτυρίες. Δηλαδή πηγές από τις οποίες μπορεί να αντλήσει ο ιστορικός περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστες πληροφορίες για μια συνολική ανάπλαση της ψυχολογίας και των συνθηκών μιας εποχής τραγικής για τη μεταπολεμική Ελλάδα. Δεν υποδύομαι ρόλο ιστορικού. Αυτό το βιβλίο είναι άλλη μία δημοσιογραφική μαρτυρία, υποκείμενη μαζί με άλλες σε ιστορικό έλεγχο. Η ίδια η Δικαιοσύνη, άλλωστε, παρά το τελευταίο απορριπτικό 3-2 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, χρειάζεται άλλη μία θετική ψήφο για να εξοφλήσει το χρέος της. Θεωρώ ανθρώπινο το ότι εξακολούθησε να διστάζει. Και ας μου επιτραπεί να το αποδίδω στο ότι οι δικαστικοί του πρώτου βαθμού που τότε χειρίσθηκαν την τακτική ανάκριση, έφθασαν κάποτε σε ανώτατα αξιώματα σταδιοδρομώντας παράλληλα, όπως ήταν φυσικό, με άλλους συναδέλφους τους. Και ναι μεν οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε ότι καθώς αποκαλύπτουν τα δημοσιευόμενα αμερικανικά έγγραφα τελούσαν στην υπόθεση αυτή υπό αφόρητη πίεση κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά είχα και την ατυχία να διαπιστώσω αργότερα για άλλη μία φορά ότι όποιος δέχεται σε κάποια φάση την υποταγή μπορεί και στο μέλλον να υποκύψει (ή να προσαρμοσθεί αυτοβούλως).
[...]
