ΒιβλίοΗ νύχτα, το νύχι, η αμυχή
Δημήτρης Τσατσούλης
Ευθύνη Σειράς: Χριστίνα Γιατζόγλου
Αθήνα
Ελληνικά Γράμματα
2003
σ. 157
Σχήμα: 21χ13
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-406-415-1
Ελληνική Λογοτεχνία
Εικονογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 10.60€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 30-04-2004)
Περίληψη:
"Η Νύχτα": Τρία διηγήματα όπου το οικείο της μεγαλούπολης μετατρέπεται σε παράδοξα απειλητικό. Πίσω από τους αντικατοπτρισμούς του παραθύρου, το βλέμμα γίνεται "άγριο", η όραση αναδημιουργεί τις εικόνες για το χώρο, τα αντικείμενα, τις καταστάσεις. "Το Νύχι": Μία νουβέλα της οποίας οι τίτλοι των τριών μερών συνθέτουν, με τον τεμαχισμό τους, την προ-δια-γραφή ενός ανόητου παιγνίου. Το νύχι της γάτας ως ίχνος της επιθυμίας, έρωτα ή θανάτου. Ο θάνατος του πόθου - ο πόθος της ετερότητας. "Η Αμυχή": Τρία διηγήματα όπου η γραφή ακολουθεί τον ήχο των λέξεων, των φθόγγων, της μουσικής των συνειρμών, ανακατασκευάζοντας το τοπίο. Τα κενά της γραφής αντανακλούν τις παύσεις των ψευδαισθήσεων, ενώ τα χρώματα διαχέονται ανιχνεύοντας τη γεύση φόνων τελετουργικών.
Η παντοκρατορία του Χ: Αυτού που δια-γράφει. Χοϊκό, Χθόνιο, Χαοτικό για το Χώρο, για το Χρόνο. Το Χ που σΧίζει - δημιουργώντας τη ρωγμή στην επιφάνεια των πραγμάτων, αναδεικνύοντας σε κινητήριο μοΧλό τη λεπτομέρεια. Μια Χαίνουσα πληγή της α-πορίας (του γράφοντος, και της γραφής, και του κειμένου).
"Η Νύχτα": Τρία διηγήματα όπου το οικείο της μεγαλούπολης μετατρέπεται σε παράδοξα απειλητικό. Πίσω από τους αντικατοπτρισμούς του παραθύρου, το βλέμμα γίνεται "άγριο", η όραση αναδημιουργεί τις εικόνες για το χώρο, τα αντικείμενα, τις καταστάσεις. "Το Νύχι": Μία νουβέλα της οποίας οι τίτλοι των τριών μερών συνθέτουν, με τον τεμαχισμό τους, την προ-δια-γραφή ενός ανόητου παιγνίου. Το νύχι της γάτας ως ίχνος της επιθυμίας, έρωτα ή θανάτου. Ο θάνατος του πόθου - ο πόθος της ετερότητας. "Η Αμυχή": Τρία διηγήματα όπου η γραφή ακολουθεί τον ήχο των λέξεων, των φθόγγων, της μουσικής των συνειρμών, ανακατασκευάζοντας το τοπίο. Τα κενά της γραφής αντανακλούν τις παύσεις των ψευδαισθήσεων, ενώ τα χρώματα διαχέονται ανιχνεύοντας τη γεύση φόνων τελετουργικών.
Η παντοκρατορία του Χ: Αυτού που δια-γράφει. Χοϊκό, Χθόνιο, Χαοτικό για το Χώρο, για το Χρόνο. Το Χ που σΧίζει - δημιουργώντας τη ρωγμή στην επιφάνεια των πραγμάτων, αναδεικνύοντας σε κινητήριο μοΧλό τη λεπτομέρεια. Μια Χαίνουσα πληγή της α-πορίας (του γράφοντος, και της γραφής, και του κειμένου).
