ΤΙΤΛΟΣ

Σε ένα χωριό της Σικελίας, οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τη σημασία των λέξεων. Μόνο ένα αγόρι, ο Νικολίνο, θυμάται, και μπορεί να διηγηθεί τα γεγονότα που οδήγησαν τους κατοίκους του τόπου του σε αυτή την κατάσταση. Το προνόμιο της μνήμης ο Νικολίνο το αποκτά χάρη στη γνωριμία του με τον βιβλιοπώλη που καταφτάνει στην πόλη του. Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος ανοίγει ένα βιβλιοπωλείο όχι για να πουλάει τα βιβλία του, αλλά για να τα διαβάζει στους άλλους. Οι ντόπιοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τον ξένο και την ιδιοτροπία του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να θεωρούν ότι πρόκειται για δαίμονα.
Πεσόα, Σοφοκλής, Τολστόι, Σαπφώ, Σαίξπηρ, Λεοπάρντι, Δάντης, Ρεμπώ, Προυστ, Μπόρχες, Ντοστογιέφσκι είναι μερικοί μόνο από τους συγγραφείς με τη σκέψη των οποίων το αγόρι έρχεται σε επαφή.
Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους κατοίκους; Και τι οδηγεί τον βιβλιοπώλη να ξεστομίσει τη φράση "Αυτό είναι το τελευταίο μας βράδυ, Νικολίνο"; Το παράξενο παραμύθι που στήνει ο ΡομπέρτοΒεκιόνι είναι μια σύγχρονη παραβολή για τη διαφορετικότητα, τον ρατσισμό και τη δύναμη της φιλομάθειας απέναντι στην άγνοια.