ΒιβλίοΡουμπαγιάτ
Ομάρ Καγιάμ
Μετάφραση: Παύλος Γνευτός
Αθήνα
Ερατώ
2007
Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1997
σ. 121
Σχήμα: 17χ12
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-229-090-3
Τίτλος πρωτοτύπου: Ruba'iyat
Σημειώσεις: 1η έκδοση: Σεπτέμβριος 1997.
Κυκλοφορεί
Τιμή: 10.60€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 03-01-2008)
Περίληψη:
Εκατόν τρία τετράστιχα από τα περίφημα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ βρίσκονται μέσα στο μικρό αυτό βιβλίο. Εκατόν τρία τετράστιχα που αποτελούνται από ανεξάρτητες στροφές και που η καθεμιά τους συντίθεται από τέσσερις στίχους ίσης αλλά ποικίλης προσωδίας· κάποιες φορές όλοι ομοιοκαταληκτούν όμως συχνότερα ο τρίτος στίχος αναιρεί την ομοικαταληξία. Όπως συνηθίζεται με τέτοιου είδους στίχους της Ανατολής, τα Ρουμπαγιάτ ακολουθούν το ένα το άλλο, και όλα μαζί μία ρίμα αλφαβητική - παράξενη διαδοχή χαράς και πένθους. Όσα από αυτά έχουν επιλεγεί εδώ, συνθέτουν μία Παστορέλα, με μία μικρότερη ίσως αναλογία σε "Πιες και γλέντα" απ' ότι στην πλήρη έκδοση όπου (γνήσια ή όχι) η προτροπή αυτή πάρα πολύ συχνά ανιχνεύεται. Και στις δύο περιπτώσεις όμως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό για την τέχνη του γερο-Σκηνοποιού ο οποίος, αφού μάταια πρώτα επιχειρεί να διαχωρίσει τα δικά του βήματα από εκείνα της Μοίρας και να συλλάβει μία αυθεντική όψη του αύριο, αναδιπλώνεται στο σήμερα (το οποίο σε τόσα πολλά αύριο απλώνεται!) ως το μόνο έδαφος που έχει για να σταθεί, όσο και αν στιγμιαία γλιστρά και αυτό κάτω από τα πόδια του.
Εκατόν τρία τετράστιχα από τα περίφημα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ βρίσκονται μέσα στο μικρό αυτό βιβλίο. Εκατόν τρία τετράστιχα που αποτελούνται από ανεξάρτητες στροφές και που η καθεμιά τους συντίθεται από τέσσερις στίχους ίσης αλλά ποικίλης προσωδίας· κάποιες φορές όλοι ομοιοκαταληκτούν όμως συχνότερα ο τρίτος στίχος αναιρεί την ομοικαταληξία. Όπως συνηθίζεται με τέτοιου είδους στίχους της Ανατολής, τα Ρουμπαγιάτ ακολουθούν το ένα το άλλο, και όλα μαζί μία ρίμα αλφαβητική - παράξενη διαδοχή χαράς και πένθους. Όσα από αυτά έχουν επιλεγεί εδώ, συνθέτουν μία Παστορέλα, με μία μικρότερη ίσως αναλογία σε "Πιες και γλέντα" απ' ότι στην πλήρη έκδοση όπου (γνήσια ή όχι) η προτροπή αυτή πάρα πολύ συχνά ανιχνεύεται. Και στις δύο περιπτώσεις όμως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό για την τέχνη του γερο-Σκηνοποιού ο οποίος, αφού μάταια πρώτα επιχειρεί να διαχωρίσει τα δικά του βήματα από εκείνα της Μοίρας και να συλλάβει μία αυθεντική όψη του αύριο, αναδιπλώνεται στο σήμερα (το οποίο σε τόσα πολλά αύριο απλώνεται!) ως το μόνο έδαφος που έχει για να σταθεί, όσο και αν στιγμιαία γλιστρά και αυτό κάτω από τα πόδια του.
Θέματα:
