ΒιβλίοΠαρίσι: Μουσείο Ορσέ
Συλλογικό έργο
Επιμέλεια: Simona Bartalena
Ευθύνη Σειράς: Διονυσία Στεφανοπούλου
Μετάφραση: Νικόλαος Μοσχονάς
Αθήνα
Έθνος
Αριθμός Έκδοσης: 1
2006
σ. 160
Σχήμα: 22χ18
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
Γλώσσα πρωτοτύπου: ιταλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Musée d’ Orsay
Μεγάλα Μουσεία 12
Σημειώσεις: Copyright: Mondadori Electa S.p.a., Milano, 2006. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Dario Tagliabue. Εισαγωγή: Marco Carminati. Χορηγός: Τράπεζα Κύπρου. Διανεμήθηκε μαζί με την εφημερίδα "Έθνος της Κυριακής" στις 3.12.2006. Απαγορεύεται η μεταπώληση & εν γένει εκμετάλλευση χωρίς την άδεια της εκδότριας εταιρείας, Πήγασος Εκδοτική ΑΕ.
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Εξαντλημένο
Περίληψη:
Το Μουσείο Ορσέ εγκαινιάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1986 από τον Φρανσουά Μιτεράν. Πρόκειται για σχετικά πρόσφατο θεσμό, η συλλογή του όμως ανάγεται στο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό κλίμα που επικρατούσε στο Παρίσι τον 19ο αιώνα. Σήμερα οι εσωτερικοί χώροι του μουσείου έχουν οργανωθεί με χρονολογική σειρά, δίνοντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να γνωρίσει τα κύρια γαλλικά -και εν μέρει ευρωπαϊκά- αισθητικά και στιλιστικά ρεύματα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα: από τους εκπροσώπους της Ακαδημίας έως τους πολυάριθμους καλλιτέχνες που εκείνη την εποχή αντιδρούσαν στα άκαμπτα δόγματα της παράδοσης.
Την καρδιά του μουσείου αποτελούν φυσικά οι ιμπρεσιονιστές, ιδιαίτερα αγαπητοί στο κοινό. Τα έργα τους προσφέρουν μοναδικές συγκινήσεις. Μπορεί κανείς να θαυμάσει το δονούμενο χρώμα του Κλοντ Μονέ και του Ογκίστ Ρενουάρ, τη δροσιά των χορευτριών του Ντεγκά, την καθαρή όραση του Καϊγμπότ, τα παστέλ του Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ. Η συλλογή φτάνει όμως και μέχρι το κατώφλι της σύγχρονης εποχής, που την προαναγγέλλουν τα έργα των Βίνσεντ βαν Γκογκ, Πολ Σεζάν και Πολ Γκογκέν και είναι ήδη παρούσα στα πρώτα έργα των φοβ, με τους οποίους κλείνει η διαδρομή του μουσείου.
Το Μουσείο Ορσέ εγκαινιάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1986 από τον Φρανσουά Μιτεράν. Πρόκειται για σχετικά πρόσφατο θεσμό, η συλλογή του όμως ανάγεται στο καλλιτεχνικό και πολιτιστικό κλίμα που επικρατούσε στο Παρίσι τον 19ο αιώνα. Σήμερα οι εσωτερικοί χώροι του μουσείου έχουν οργανωθεί με χρονολογική σειρά, δίνοντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να γνωρίσει τα κύρια γαλλικά -και εν μέρει ευρωπαϊκά- αισθητικά και στιλιστικά ρεύματα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα: από τους εκπροσώπους της Ακαδημίας έως τους πολυάριθμους καλλιτέχνες που εκείνη την εποχή αντιδρούσαν στα άκαμπτα δόγματα της παράδοσης.
Την καρδιά του μουσείου αποτελούν φυσικά οι ιμπρεσιονιστές, ιδιαίτερα αγαπητοί στο κοινό. Τα έργα τους προσφέρουν μοναδικές συγκινήσεις. Μπορεί κανείς να θαυμάσει το δονούμενο χρώμα του Κλοντ Μονέ και του Ογκίστ Ρενουάρ, τη δροσιά των χορευτριών του Ντεγκά, την καθαρή όραση του Καϊγμπότ, τα παστέλ του Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ. Η συλλογή φτάνει όμως και μέχρι το κατώφλι της σύγχρονης εποχής, που την προαναγγέλλουν τα έργα των Βίνσεντ βαν Γκογκ, Πολ Σεζάν και Πολ Γκογκέν και είναι ήδη παρούσα στα πρώτα έργα των φοβ, με τους οποίους κλείνει η διαδρομή του μουσείου.
