ΤΙΤΛΟΣ

"... Πήρα τον κεντρικό δρόμο. Τελικός μου προορισμός ήταν το ησυχαστήριό μου, η καταπράσινη κορυφή των "Ισιωμάτων". Στο φτωχικό κοιτώνα του Αγίου Στεφάνου, ένα στενόχωρο κατάλυμα έξω από τον περίβολο, απέναντι από τον τάφο του αείμνηστου μητροπολίτη Σωκράτη, ο Κυριάκος, απόκληρος, που βρέθηκε ποιος ξέρει πού και πώς στην πατρίδα μας, με κοίταξε καχύποπτα με τα αμυγδαλωτά του μάτια και κούνησε με αποδοκιμασία το κεφάλι του. Του χαμογέλασα και συνέχισα προς το Χοροστάσι, την ιστορική πλατεία της Αρναίας. Το ψηλό καμπαναριό με το μεγάλο του ρολόι έριχνε αλαζονικά τον ίσκιο του στο Παλιό Σχολείο, που μισοερειπωμένο και εγκαταλειμμένο αναπολούσε τις παλιές του δόξες. Απέναντι ακριβώς τα εντυπωσιακά σε όγκο παραδοσιακά σπίτια του Αλεξάνδρου και των Κοκαλιαραίων. Μπροστά, στο βάθος, το τρούλος των Αγίων Αναργύρων πάσχιζε να σταματήσει το χρόνο στο Βυζάντιο".