ΤΙΤΛΟΣ

... - Όλοι φανταστικοί είμαστε! Για πόσους υπάρχουμε;
Οι φανταστικοί των μύθων και των μυθιστορημάτων, άσημοι και διάσημοι στα βιβλία και στις παραδόσεις ζουν περισσότερο. Μπορεί και χιλιάδες χρόνια. Ενώ οι ζωντανοί, μπορεί και ποτέ να μην έζησαν...
Όταν γύρισε στο σπίτι, χωρίς καμμιά ιδιαίτερη σκέψη, άνοιξε τα χειρόγραφά του ν' ανταμώσει τον Ανέστη και τον Αντώνη.
Άσημοι φίλοι της νύχτας και της μοναξιάς συγνώμην, που σας έβγαλα στη δημοσιότητα. Δεν τη θέλετε. Αν τη θέλατε, θ' ανταμώνατε μέρα-μεσημέρι και θα τα λέγατε φωναχτά. Δεν πολυκαταλαβαίνω, γιατί τα λέτε νύχτα. Και η κουβέντα σας ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο. Ποιος τα καταλαβαίνει αυτά; Σας παρακολουθώ που τα λέτε. Όταν φτάσετε σε κάποιο σημείο ...προχωρημένο ίσως, με την άδεια σας, να σας πάρω δημόσια συνέντευξη. Τί λέτε;...

...Εκείνη ζητάει πια το ανοιχτό παράθυρο πάλι. Δεν θα ήθελα το ίδιο και για μένα. Σ' αγαπώ, όμως. Αγαπώ την καρδιά σου, την ομορφιά σου, το σώμα σου, τη θέρμη σου. Όλα. Κι αυτό με βασανίζει, όσο στέκομαι μακρυά, με την επιλογή μου. Κι αυτή με βαραίνει περισσότερο. Φοβάμαι, ακόμα το δικό μου άνεμο. Έχει όλη την κλίμακα των μποφόρ. Βρίσκομαι, χωρίς να μπορώ να το ελέγχω, σε μιαν αναζήτηση. Όχι προσώπων και πραγμάτων. Σε μιαν αναζήτηση, όπως οι ναυτιλόμενοι στην άγρια αντάρα που ψάχνουν το φανάρι του φάρου. Οι παλιοί ναυτικοί. Η ανθρώπινη κατάσταση, είναι ακριβώς αυτή. Σκέψου κάποιος ν' αλλάζει το φανάρι του φάρου! Στη νύχτα το καράβι αποπροσανατολίζεται και τσακίζεται στα βράχια. Δύσκολη μοίρα...