ΤΙΤΛΟΣ

Συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έναν πόλεμο που αρχικά φάνηκε ότι θα οδηγούσε σε θρίαμβο της Γερμανίας. Όμως, μετά από μία περίοδο στρατιωτικών επιτυχιών η αρχική εντύπωση αντιστράφηκε και τελικά η Γερμανία οδηγήθηκε σε ολοκληρωτική συντριβή. Αν και η κυρίαρχη ανάλυση τονίζει την αδυναμία της γερμανικής πολεμικής μηχανής στα πεδία των μαχών και την αδυναμία της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας να μεγιστοποιήσει την παραγωγή πολεμικού υλικού, η παρούσα μελέτη τονίζει ότι υπάρχουν δύο κυρίαρχοι οικονομικοί παράγοντες που αναλύουν τη γερμανική ήττα.

Ο πρώτος αναφέρεται στην αδυναμία της πολεμικής βιομηχανίας να παράγει σε μεγάλους αριθμούς οπλικά συστήματα χαμηλού κόστους και υψηλής τεχνολογίας. Έτσι, ενώ η Γερμανία δημιούργησε εκπληκτικά οπλικά συστήματα (άρματα μάχης Panzer III, IV, συστήματα Panther, συστήματα Nebelwerfer, αεροσκάφη Μe-262, υποβρύχια Type IΧ-C κ.λπ.), αυτά ουδέποτε παρήχθησαν σε επαρκείς αριθμούς έτσι ώστε να επιδράσουν στο πεδίο της μάχης.

Ο δεύτερος παράγοντας συσχετίζει τη γερμανική ήττα με τη λανθασμένη οικονομική εκμετάλλευση της κατεχόμενης Ευρώπης. Ειδικότερα, ο Χίτλερ αν και χρησιμοποίησε τις κατεχόμενες χώρες ως πηγές φθηνού εργατικού δυναμικού, πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων, δεν μπόρεσε να εντάξει την πολεμική βιομηχανία της κατεχόμενης Ευρώπης στη γερμανική πολεμική προσπάθεια. Η κατεχόμενη Ευρώπη μπορεί να γνώρισε την οικονομική λεηλασία και την ανθρώπινη δουλεία, αλλά ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε για τη μεγιστοποίηση της γερμανικής παραγωγής πολεμικού υλικού.

Ο συνδυασμός των ανωτέρω παραγόντων έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας.