ΤΙΤΛΟΣ

Το καλοκαίρι του 1943, σε κάποιο μικρό χωριό της νότιας Γαλλίας που έχει μετατραπεί σε γκέτο για τους Εβραίους, η έφηβος Εσθήρ, ανακαλύπτει τι σημαίνει να είναι κανείς Εβραίος εν καιρώ πολέμου και βιώνει το φόβο, το θάνατο και την ταπείνωση. Μετά τη λήξη του πολέμου, μαζί με τη μητέρα της, επιβιβάζεται σ' ένα υπερφορτωμένο από κόσμο πλοίο, με προορισμό το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ, όπου θα ανακαλύψει τη θρησκεία και τη δύναμη της προσευχής. Φτάνοντας, θα συναντηθεί φευγαλέα, σαν μέσα σ' ένα όνειρο, με τη Νετζμά, ένα κορίτσι της ηλικίας της, που αναγκάζεται ως Παλαιστίνια να εγκαταλείψει τον τόπο της και να πάρει το δρόμο της εξορίας για κάποιο προσφυγικό καταυλισμό. Η Εσθήρ και η Νετζμά, η Εβραία και η Παλαιστίνια, δεν θα συναντηθούν ποτέ ξανά. Θα 'χουν ανταλλάξει μονάχα ένα βλέμμα αλλά η καθεμιά, στη δική της εξορία, δεν θα πάψει να σκέφτεται την άλλη.

Με δεξιοτεχνική όσο και ποιητική γραφή -η αφήγηση περνά διαδοχικά από την Εσθήρ στη Νετζμά και από το πρώτο πρόσωπο στο τρίτο- ο νομπελίστας Λε Κλεζιό, σε αυτό το βιβλίο του, που θεωρείται από τα καλύτερά του, αφηγείται μια απλή και ανθρώπινη ιστορία, καταφέρνοντας ωστόσο να συγκλονίσει τον αναγνώστη του.