Βιβλίο
Μυρτώ Ρήγου
Αθήνα
Πλέθρον
Αριθμός Έκδοσης: 1
2011
σ. 476
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-348-219-2
Κοινωνικές Επιστήμες
Ονομασία Υποσειράς: Φιλοσοφία
Περιέχει Βιβλιογραφία
Κυκλοφορεί
Τιμή: 26.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 20-04-2011)
Εκδοχές του νόμου
Kant, Sade, Kafka
Kant, Sade, Kafka
Μυρτώ Ρήγου
Αθήνα
Πλέθρον
Αριθμός Έκδοσης: 1
2011
σ. 476
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-348-219-2
Κοινωνικές Επιστήμες
Ονομασία Υποσειράς: Φιλοσοφία
Περιέχει Βιβλιογραφία
Κυκλοφορεί
Τιμή: 26.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 20-04-2011)
Περίληψη:
Αναλύοντας τις εκδοχές του νόμου, δηλαδή τη σχάση και τις αντινομίες του, η εργασία αυτή αναφέρεται σε τρεις πρωταγωνιστές του νόμου: τον Kant, τον Sade και τον Kafka.
Ο Kant εισάγει την έννοια του νόμου ως καθαρή μορφή και την έννοια της ηθικότητας ως ιδιότητα του έλλογου όντος να ενεργεί χάριν των νόμων. Όταν συγκροτεί τον νόμο, η καντιανή φιλοσοφία δεν περιορίζεται στη φύση της ηθικής αλλά στην καθολικότητα του νόμου.
Ο Sade εισέρχεται με το έργο του -αυτήν την "ανοσιουργό φιλοσοφία", όπως χαρακτηρίζεται η ιδιότυπη λογοτεχνία του- στη σφαίρα του νόμου, εισάγοντας μια θεμελιακή αντινομία: ο νόμος εγκαθιδρύει την κατάλυση των κανόνων του Λόγου μέσω του ίδιου του κανονιστικού Λόγου.
Ο Kafka παρωδεί με το έργο του τον νόμο και αναδεικνύει τις εκδοχές του: πρώτα στη "Δίκη", συνδέοντας, όπως ο Kant, τον νόμο με τη μορφή της επιθυμίας και ύστερα στη νουβέλα του "Στη σωφρονιστική αποικία", συναρτώντας, όπως ο Sade, τον νόμο με την απόλαυση.
Οπότε, οι εκδοχές του νόμου στη νεωτερικότητα ανακύπτουν σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις:
- όταν ο νόμος θεμελιώνεται στον εαυτό του (καντιανός φορμαλισμός).
- όταν ο νόμος υπάγεται στη φύση, η οποία, προσηλωμένη στο κακό, ορίζει μια διεστραμμένη ανθρώπινη συμπεριφορά (σαδική ωμότητα).
- όταν ο νόμος αποσυναρμολογείται και καθίσταται προφανής η τυχαιότητα της συναρμογής του (καφκική ειρωνεία).
Αναλύοντας τις εκδοχές του νόμου, δηλαδή τη σχάση και τις αντινομίες του, η εργασία αυτή αναφέρεται σε τρεις πρωταγωνιστές του νόμου: τον Kant, τον Sade και τον Kafka.
Ο Kant εισάγει την έννοια του νόμου ως καθαρή μορφή και την έννοια της ηθικότητας ως ιδιότητα του έλλογου όντος να ενεργεί χάριν των νόμων. Όταν συγκροτεί τον νόμο, η καντιανή φιλοσοφία δεν περιορίζεται στη φύση της ηθικής αλλά στην καθολικότητα του νόμου.
Ο Sade εισέρχεται με το έργο του -αυτήν την "ανοσιουργό φιλοσοφία", όπως χαρακτηρίζεται η ιδιότυπη λογοτεχνία του- στη σφαίρα του νόμου, εισάγοντας μια θεμελιακή αντινομία: ο νόμος εγκαθιδρύει την κατάλυση των κανόνων του Λόγου μέσω του ίδιου του κανονιστικού Λόγου.
Ο Kafka παρωδεί με το έργο του τον νόμο και αναδεικνύει τις εκδοχές του: πρώτα στη "Δίκη", συνδέοντας, όπως ο Kant, τον νόμο με τη μορφή της επιθυμίας και ύστερα στη νουβέλα του "Στη σωφρονιστική αποικία", συναρτώντας, όπως ο Sade, τον νόμο με την απόλαυση.
Οπότε, οι εκδοχές του νόμου στη νεωτερικότητα ανακύπτουν σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις:
- όταν ο νόμος θεμελιώνεται στον εαυτό του (καντιανός φορμαλισμός).
- όταν ο νόμος υπάγεται στη φύση, η οποία, προσηλωμένη στο κακό, ορίζει μια διεστραμμένη ανθρώπινη συμπεριφορά (σαδική ωμότητα).
- όταν ο νόμος αποσυναρμολογείται και καθίσταται προφανής η τυχαιότητα της συναρμογής του (καφκική ειρωνεία).
Κριτικές - Παρουσιάσεις:
Δήμος Μαυρουδής | Νόμος και αναλαμπή μιας νέας εποχής | "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη" | 661 | 25/6/2011 |
Διονύσης Καββαθάς | Ο επίμονος αναγνώστης | "Το Βήμα"/ "Βιβλία" | 22/5/2011 |