ΤΙΤΛΟΣ

Από της ενάρξεως της Επαναστάσεως του 1821, η πατρίδα μας αναγκάσθηκε να καταφεύγει σε συνεχή δανεισμό για να επιβιώνει. Όμως, είτε λόγω των όρων του δανεισμού, είτε λόγω της διεθνούς συγκυρίας, είτε λόγω κακής διαχειρίσεως της εθνικής οικονομίας, οδηγηθήκαμε σε πτώχευση ή επί το ευηχώτερον σε στάση πληρωμών. Έχει σημειωθεί (Σπ. Μαρκεζίνης) ότι η Ιστορία του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι αξιόλογος και διδακτική. Οι Έλληνες εις το κεφάλαιο τούτο υπήρξαμε ή ατυχείς ή κατά κανόνα θύματα εκμεταλλεύσεως άνευ ορίου. Παρεσχέθησαν τα δάνεια εκ του εξωτερικού είτε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν μπορούσε να γίνη αλλιώς, είτε οσάκις εδημιουργείτο η εντύπωση ότι η Ελλάς προσεφερόταν για κερδοφόρο τοποθέτηση αλλοδαπού χρήματος, κατά κανόνα υπό βαρείς όρους.

Η παρούσα δημοσιονομική και γενικώτερα οικονομική κρίση της πατρίδος μας, μας οδήγησε στην έρευνα του τρόπου αντιμετωπίσεως των προηγουμένων πτωχεύσεών μας, κατά την περίοδο από το 1821 μέχρι και το 1932. Από τις πηγές και τη χρησιμοποιηθείσα βιβλιογραφία διαπιστώσαμε ότι τα γεγονότα της τελευταίας διετίας δεν είναι πρωτόγνωρα, αλλά έχουν όμοια προηγούμενα και διαφορετική αντιμετώπιση από τη σημερινή.

Η ανά χείρας μελέτη αποτελεί ευρύτερη ανάπτυξη διαλέξεως στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Δημοσίου Δικαίου του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημοσίας Διοικήσεως του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 11 Μαρτίου 2011, κατόπιν προσκλήσεως του καθηγητή του Διοικητικού δικαίου και Διοικητικών Θεσμών κ. Χαράλαμπου Γ. Χρυσανθάκη, τον οποίον ευχαριστούμε και από της θέσεως αυτής για την προσγενόμενη τιμή, αλλά και τη δοθείσα αφορμή προσεγγίσεως μελαγχολικών φευ σελίδων της νεωτέρας μας Ιστορίας. Ηθικός αυτουργός για τη δημοσίευση και την αφιέρωση του πονήματος είναι ο σεβαστός καθηγητής μου και ακαδημαϊκός κ. Γεώργιος Γ. Μητσόπουλος. Ελπίζεται ότι η ανάγνωσή του έστω και τώρα, αν δεν ωφελήσει, πάντως δεν θα βλάψει. Τα συμπεράσματα και οι συνειρμοί με τις σημερινές περιστάσεις στον αναγνώστη.

Η ιστορία δεν παύουμε να σημειώνουμε ότι είναι του παρελθόντος ραψωδός, του παρόντος οδηγός και χρησμωδός του μέλλοντος. Από την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε, αποδεικνύεται δυστυχώς είτε ότι όσοι πρέπει να γνωρίζουν Ιστορία την αγνοούν, είτε δεν διδασκόμεθα, διότι δεν θέλουμε να διδαχθούμε.

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)