ΤΙΤΛΟΣ

Ο εικοσιπεντάχρονος δημοσιογράφος Αντουάν Νταγιέζ μαθαίνει τελείως αναπάντεχα ότι κληρονόμησε από τον παππού του την "Αλεξάνδρεια", ένα μπαρ στις Βρυξέλλες, που είναι ταυτοχρόνως και οίκος ανοχής.

Βρισκόμαστε στο 1984, σ' ένα Βέλγιο σε κρίση: εργοστάσια κλείνουν, δημόσια έργα εγκαταλείπονται, ανεργία... Ωστόσο, η πόλη λάμπει τις νύχτες στη γειτονιά με τους μικρούς κακόφημους δρόμους, εκεί που τα κορίτσια εκτίθενται στις φωτισμένες βιτρίνες.

Σ' αυτήν ακριβώς τη γειτονιά η Μεμέ Ταρτίν, η ηλικιωμένη βοηθός των κοριτσιών που εργάζονται στην "Αλεξάνδρεια", βρίσκεται δολοφονημένη· νεοναζί επιτίθενται στο μπαρ, παραβιάζουν πόρτες, τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, απειλούν και τραυματίζουν την πατρόνα της "Αλεξάνδρειας". Θα εμφανιστούν όμως και άτομα από το χώρο της εθνικιστικής φλαμανδικής ακροδεξιάς που ζητούν από τον Αντουάν επίμονα, αλλά και βίαια, κάποια έγγραφα που ισχυρίζονται ότι κατείχε ο παππούς του. Και τότε, ο νονός που ελέγχει την περιοχή προσφέρει την προστασία του στον νεαρό δημοσιογράφο...

Ο Αντουάν, με τη διπλή ιδιότητα του ρεπόρτερ και του κληρονόμου, ερευνά την υπόθεση. Τα ερωτήματα είναι πολλά και η πρόκληση μεγάλη. Ψάχνοντας το παρελθόν, που φτάνει ώς τα σκοτεινά χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, ανακαλύπτει οικογενειακά μυστικά και ψέματα που πρέπει να εξηγήσει, να κατανοήσει και -ίσως- να συγχωρήσει.

Ο Francois Weerts οδηγεί με δεξιοτεχνία, γοργό ρυθμό και φλεγματικό χιούμορ, τον ήρωά του σ' αυτόν το λαβύρινθο όπου διαπλέκονται το έγκλημα, η πολιτική αλλά και ο έρωτας στο πρόσωπο της ωραίας Σονιά, σ' ένα συναρπαστικό νουάρ που ανατρέπει τις βεβαιότητες και φωτίζει μοναδικά το παρόν και το παρελθόν της μεγάλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει το νήμα που συνδέει τους συνεργάτες των Γερμανών με τους σύγχρονους εθνικιστές.

Οι "Σειρήνες της Αλεξάνδρειας" εντάσσονται στη μεγάλη παράδοση των νουάρ μυθιστορημάτων, αυτών που προβάλλουν την προσωπική μοίρα σ' ένα αστικό κοινωνικό πλαίσιο, στο οποίο τα βάσανα και οι ελπίδες, κοινά ή προσωπικά, σαρώνονται από τον δυνατό άνεμο της Ιστορίας.