ΤΙΤΛΟΣ

Είκοσι δύο σύντομες ιστορίες ταξιδεύουν στο μακρινό χτες αλλά και στο ακόμα μακρινότερο αύριο του πολιτισμού μας. Παντού, ήρωες αντιμέτωποι με τα αινίγματα της ζωής.

Παίζοντας με τα όρια ανάμεσα στο ιστορικό και στο φανταστικό, ο Φώτης Βλαστός αφηγείται μικρές ιστορίες που συνθέτουν, σελίδα τη σελίδα, τη μακραίωνη ιστορία της ιατρικής σκέψης αλλά και της αφηγηματικής τέχνης.

Τα κουδουνάκια του αρχαίου ινδού μεταλλουργού χτυπούν στο διαστημικό χειρουργείο του πλανήτη Εγκέλαδου, χιλιετίες μετά, για να σημάνουν την επιστροφή ενός ανθρωποειδούς στην βιολογική του πατρίδα: στην κατάσταση του ανθρώπου.

Καθώς οι αιώνες κυλούν, οι ιστορίες φαίνεται να συνεχίζονται αλλού, με άλλους τρόπους. Ποιος μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο κόσμος μας δεν θα χρειάζεται πάντοτε τους μύθους για να συμπληρώνει τις αλήθειες του;

Όπως κανένα κύμα δεν ανακεφαλαιώνει τη θάλασσα, έτσι και καμία από τις ιστορίες της Ανατομίας δεν ολοκληρώνεται μετά την τελευταία τελεία της.

Κάθε επόμενο αφήγημα λες και σκάει σαν το επόμενο κύμα στην άμμο του νοητού κόσμου. Τελικά, η επιστημονική, όπως και κάθε άλλη αφήγηση, προχωρά αποκαλύπτοντας και συγκαλύπτοντας.

H διαφορετικότητα των αφηγηματικών τρόπων στέλνει ένα νεύμα συνενοχής και ανυπόκριτου θαυμασμού σε σημαντικούς συγγραφείς, σαν να ανοίγεται μια υποσημείωση που εξελίσσεται σε συζήτηση για το μέλλον της αφήγησης, στην αέναη περιπέτειά της να καταγράψει πειστικά την ανατομία του κύματος που λέγεται ζωή.