ΤΙΤΛΟΣ

Το βιβλίο "Ανόσια τριάδα" προσφέρει ένα σημαντικό ιστορικό μάθημα σχετικά με το πώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου στρεβλώθηκαν,
απομακρύνθηκαν από το αρχικό πλαίσιο της αποστολής τους, ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντα της πολυεθνικής παγκοσμιοποίησης.

Οι πολιτικές που συντονίζουν αυτοί οι διεθνείς θεσμοί και φαινομενικά επιχειρούν να διαγράψουν χρέη του Τρίτου Κόσμου και να οδηγήσουν στον "άμεσο τερματισμό της φτώχειας" έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή τη συμμετοχή σε μια παγκόσμια οικονομία η οποία μαστίζεται από αφόρητα επίπεδα χρέους και, αν μη τι άλλο, από μια διαρκώς επιδεινούμενη υπερχρέωση και αβεβαιότητα. Το βιβλίο εξετάζει την αποσταθεροποίηση μιας καταρρέουσας ιδεολογικής ηγεμονίας σε καιρούς εντεινόμενης κρίσης και αντιπροτείνει ορισμένες εναλλακτικές αρχές που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν ένα αναζωογονημένο κίνημα με στόχο την παγκόσμια δικαιοσύνη.

Το βιβλίο εξετάζει με κριτική ματιά τρεις θεσμούς παγκόσμιας διακυβέρνησης: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Και οι τρεις θεσμοί διαδραματίζουν ρόλους ριζικά διαφορετικούς από εκείνους που είχαν αρχικά συμφωνηθεί στα αντίστοιχα ιδρυτικά καταστατικά. Μάλιστα, μια μεταβολή στη στάση απέναντι στη διακυβέρνηση είναι αναπόφευκτη, γιατί στον πυρήνα του τρέχοντος πολιτικού καθεστώτος υπάρχει μια αντίφαση η οποία διαρκώς απειλεί να προκαλέσει σοβαρές ρωγμές στην ηγεμονική τάξη του. Και οι τρεις θεσμοί διαχειρίζονται μια οικονομία που η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους επιμένει ότι είναι καλύτερα να παραμείνει εσκεμμένα ανεξέλεγκτη. Αυτή η αντιφατική τοποθέτηση αφήνει την παγκόσμια διακυβέρνηση ανοιχτή σε ποικιλόμορφη αλλά και έντονη κριτική.