ΒιβλίοΗ μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους και η πλήρης απασχόληση
Μπρούνο Τρεντίν
Μετάφραση: Στάθης Λουκάς
Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά
Επιμέλεια: Αντιγόνη Λυμπεράκη
Αθήνα
Ελληνικά Γράμματα
Αριθμός Έκδοσης: 1
2000
σ. 103
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-393-101-0
Γλώσσα πρωτοτύπου: ιταλικά
Σημειώσεις: Συνέκδοση: Εταιρεία Πολιτικού Προβληματισμού "Νίκος Πουλαντζάς". Εισαγωγή: Γιάννης Καλογήρου, Αντιγόνη Λυμπεράκη.
Περιέχει Βιβλιογραφία
Κυκλοφορεί
Τιμή: 10.09€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 02-07-2009)
Περίληψη:
Ο παλιός συνδικαλιστής Μπρούνο Τρεντίν είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους σημαντικούς αγωνιστές, αναλυτές και διαμορφωτές της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ιταλικού και του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος.
Στα κείμενα που περιέχονται στην έκδοση αυτή ο Τρεντίν συνεισφέρει στο σύγχρονο προβληματισμό περί της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης σε μια εποχή όπου η κρίση του οικονομικού συστήματος "γεννάει" ανεργία και μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις.
Η άποψη που διατυπώνει δεν υιοθετεί τη ζοφερή οπτική του Ρίφκιν περί του τέλους της εργασίας, ούτε όμως και την κυνική αντίληψη του αμερικανικού υποδείγματος περί του "αναγκαίου κακού" της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Υποστηρίζει ότι η σχέση ανάμεσα στην οικονομική μεγέθυνση και στην απασχόληση δεν είναι αναγκαστικά αντίστροφη και ότι υπάρχουν στρατηγικές οικονομικής ανάπτυξης που είναι συμβατές με την αύξηση των θέσεων εργασίας ακόμη και στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Αυτές οι στρατηγικές θα πρέπει να αποτελούν το βασικό ζητούμενο του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο παλιός συνδικαλιστής Μπρούνο Τρεντίν είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους σημαντικούς αγωνιστές, αναλυτές και διαμορφωτές της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ιταλικού και του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος.
Στα κείμενα που περιέχονται στην έκδοση αυτή ο Τρεντίν συνεισφέρει στο σύγχρονο προβληματισμό περί της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης σε μια εποχή όπου η κρίση του οικονομικού συστήματος "γεννάει" ανεργία και μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις.
Η άποψη που διατυπώνει δεν υιοθετεί τη ζοφερή οπτική του Ρίφκιν περί του τέλους της εργασίας, ούτε όμως και την κυνική αντίληψη του αμερικανικού υποδείγματος περί του "αναγκαίου κακού" της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Υποστηρίζει ότι η σχέση ανάμεσα στην οικονομική μεγέθυνση και στην απασχόληση δεν είναι αναγκαστικά αντίστροφη και ότι υπάρχουν στρατηγικές οικονομικής ανάπτυξης που είναι συμβατές με την αύξηση των θέσεων εργασίας ακόμη και στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Αυτές οι στρατηγικές θα πρέπει να αποτελούν το βασικό ζητούμενο του συνδικαλιστικού κινήματος.
