ΒιβλίοΗ μεγάλη πλατεία
Θεατρική διασκευή από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Μπακόλα
Θεατρική διασκευή από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Μπακόλα
Άκης Δήμου
Αθήνα
Σοκόλη
2019
σ. 152
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-637-019-9
Κυκλοφορεί
Τιμή: 12.72€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 05-11-2019)
Περίληψη:
O Άκης Δήμου συναντά τον μεγάλο έλληνα πεζογράφο Νίκο Μπακόλα στη θεατρική διασκευή της "Μεγάλης Πλατείας", του μυθιστορήματος που απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο το 1987. Ο τόμος κλείνει με παλαιότερη συνέντευξη του Νίκου Μπακόλα στον Άκη Δήμου, με αφορμή τη βράβευσή του με κρατικό βραβείο.
Πρώτη πανελλήνια παράσταση: 12 Οκτωβρίου, Μονή Λαζαριστών (ΚΘΒΕ)
"Τι ξέρεις για τους έρωτες; Τις μάχες; Τους πολέμους; Για ανθρώπους που χαθήκανε σε απόκρημνα νερά και σε κρυφές βουνοσειρές μοχθώντας να ενώσουν τις ψηφίδες ενός κόσμου απλησίαστου; Τι ξέρεις για τον τρόπο που δακρύζανε, που άναβαν το κεράκι τους στα πόδια του Αγίου τους παρακαλώντας για μια τούφα ουρανό; Τι ξέρεις για τα πάθη τους, τους στεναγμούς που πνίγανε σκυμμένοι πάνω απ' τη φωτιά ή με τα πόδια βυθισμένα στο χιόνι; Για τα φιλιά τ' αγιάτρευτα, τις σφαίρες που φυλάγανε στις τσέπες τους, τις βιαστικές τους αγκαλιές στις καγκελόπορτες, τις χούφτες τις κλειστές, τα όνειρά τους; ... Όλα περνάνε κι όλα λησμονιούνται. Μα πάντα κάτι μένει να θυμίζει στο χώμα τις νεραντζιές που γέννησε. Κι ας στέγνωσε ο χυμός τους, κι ας μαράθηκαν... Μύρισε! Μύρισε να δεις!... Ακόμα καίει το άρωμά τους γύρω σου".
O Άκης Δήμου συναντά τον μεγάλο έλληνα πεζογράφο Νίκο Μπακόλα στη θεατρική διασκευή της "Μεγάλης Πλατείας", του μυθιστορήματος που απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο το 1987. Ο τόμος κλείνει με παλαιότερη συνέντευξη του Νίκου Μπακόλα στον Άκη Δήμου, με αφορμή τη βράβευσή του με κρατικό βραβείο.
Πρώτη πανελλήνια παράσταση: 12 Οκτωβρίου, Μονή Λαζαριστών (ΚΘΒΕ)
"Τι ξέρεις για τους έρωτες; Τις μάχες; Τους πολέμους; Για ανθρώπους που χαθήκανε σε απόκρημνα νερά και σε κρυφές βουνοσειρές μοχθώντας να ενώσουν τις ψηφίδες ενός κόσμου απλησίαστου; Τι ξέρεις για τον τρόπο που δακρύζανε, που άναβαν το κεράκι τους στα πόδια του Αγίου τους παρακαλώντας για μια τούφα ουρανό; Τι ξέρεις για τα πάθη τους, τους στεναγμούς που πνίγανε σκυμμένοι πάνω απ' τη φωτιά ή με τα πόδια βυθισμένα στο χιόνι; Για τα φιλιά τ' αγιάτρευτα, τις σφαίρες που φυλάγανε στις τσέπες τους, τις βιαστικές τους αγκαλιές στις καγκελόπορτες, τις χούφτες τις κλειστές, τα όνειρά τους; ... Όλα περνάνε κι όλα λησμονιούνται. Μα πάντα κάτι μένει να θυμίζει στο χώμα τις νεραντζιές που γέννησε. Κι ας στέγνωσε ο χυμός τους, κι ας μαράθηκαν... Μύρισε! Μύρισε να δεις!... Ακόμα καίει το άρωμά τους γύρω σου".
