ΤΙΤΛΟΣ

Χαρμάνια τροπικά
διάφανα σαν πόσιμο νερό
διαυγή σαν καλοκαίρι
υγρά σαν δάκρυα
ελαφρά σαν τη χαρά
απαλά σαν το χεράκι σου
μεγάλα και μικρά σαν στιγμές
ιριδίζοντα σαν επιθυμίες
υποσωματίδια εκρηκτικά
εφήμερα σαν εσένα κι εμένα
μπροστά σου είναι όλα. Έλα να παίξουμε
*
Panthera tigris ή λευκή γονιδιακή μετάλλαξη
Η απόφαση
να αφήσω πίσω στην ομίχλη
τους φαύλους κύκλους των δρόμων
τους μηχανικούς κρίκους των ρολογιών
και τα εξαρτήματα των κατοικιών,
ήρθε, όταν κατάλαβα
πως ήσουν πάντα εδώ
αθόρυβα μαζί μου βηματίζεις
το πέλμα σου είναι το πόδι μου
ίδια ουσία ίδια καρδιά ίδιο πνεύμα
της νύχτας, του τρόμου, της μοναξιάς,
πλάσμα που στην αιχμαλωσία δε ζευγαρώνει˙
η τιμή και η Τιμή της άγριας φύσης, βλέπεις
Το αποφάσισα λοιπόν,
πέταξα κάτω το ποδήλατο και πέταξα
Άλλωστε όλα είχαν πλέον οξειδωθεί
από το αίμα μου το άλλο
Τώρα είμαστε ελεύθερες κι οι δυο,
κολυμπάμε και κυνηγάμε
όπως μας ταιριάζει,
λευκές και μυθικές
στων φεγγαριών τις όχθες
τις υδάτινες
*
Παγίδα
Μαύρος πάνθηρας σε κλουβί
πάει πέρα δώθε
Αρσενικό ή θηλυκό δε διακρίνω
πάει πέρα δώθε
Η ουρά του χτυπάει στα κάγκελα
βρυχάται υπόκωφα
μέσα απ’ την κοιλιά του
Τραγούδι σειρήνας
μαγνητίζει περαστικούς
στέκονται και θαυμάζουν
Το μαύρο στιλπνό του τρίχωμα
πώς πάλλονται τα πλευρά
πώς διαγράφονται τα κόκκαλα
οι ωμοπλάτες πώς κυρτώνουν
στο νευρικό βηματισμό του
πώς γυαλίζουν τα μάτια του
με τη σαγήνη του θηρίου
Καμιά φορά οσμίζεται
κάποιον που τον κοιτάζει για ώρα
Στηλώνει το βλέμμα του πάνω του
ακινητοποιώντας τον
και καθώς η πόρτα του κλουβιού
είναι πάντα ανοιχτή μόνο για τον ίδιο
πατάει το βαρύ του πέλμα αργά
στον αέρα απ’ έξω
Πρώτο βήμα Δεύτερο βήμα
Στο τρίτο
Σπάζει σε μυριάδες κομματάκια γυαλί
Το βράδια με πανσέληνο
επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό
Και κάθε πρωί ο μαύρος πάνθηρας
συνεχίζει το πέρα δώθε μέσα στο κλουβί του
Μοναδικός μάρτυρας το αίμα
που σταλάζει από την ανοιχτή πόρτα
*
Σουρικάτες
Μπαίνω στο λεωφορείο
Πλήθος κόσμου
Τραγουδάω δυνατά το αγαπημένο μου τραγούδι
Όλοι με στραβοκοιτούν
Φτάνω στο κέντρο
Κάποιος στην αιχμή του δρόμου σταματά
Κοιτάζει προσηλωμένος στο κενό
Εστιάζει την προσοχή του για ώρα
Κάπου σε ένα ανύπαρκτο κάτι
Σιγά σιγά κι ένας δεύτερος
Κι ένας τρίτος κι ένας άλλος
(Αν έπεφτα από τον γκρεμό
θα έπεφτες κι εσύ;)
Η δύση στις ερήμους
πίσω και πάνω από τις αμμοθίνες
Βασιλεύει