ΒιβλίοΤο ανθρώπινο κτήνος
Εμίλ Ζολά
Μετάφραση: Γεωργία Αλεξίου - Πρωταίου
Αθήνα
Άλτερ Εγκο Μ.Μ.Ε. Α.Ε.
2011
σ. 294
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-469-895-0
Γλώσσα πρωτοτύπου: γαλλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: La Bête Humaine
Το Βήμα· Βιβλιοθήκη του Κόσμου
Ονομασία Υποσειράς: Γάλλοι Λογοτέχνες
Α/Α Βιβλίου στην Υποσειρά: 12
Σημειώσεις: Επανέκδοση: Εκδόσεις "Δαμιανός", χ.χ.. Πρόλογος στην έκδοση από το "Βήμα": Αναστάσης Βιστωνίτης. Εκτύπωση, βιβλιοδεσία: Grafica Veneta S.p.A. Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: 4.2.2011.
Κυκλοφορεί
Τιμή: 5.50€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 04-02-2011)
Περίληψη:
Το ζεύγος Ρουμπό βρίσκεται στο Παρίσι. Ένα τυχαίο σχόλιο της Σεβερίνας ξυπνά τις υποψίες του συζύγου της, υποσταθμάρχη του σιδηροδρομικού σταθμού της Χάβρης, για τη σχέση της με τον Γκρανμορέν, συνταξιούχο δικαστή και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας των σιδηροδρόμων, νουνό και προστάτης της. Ο Ρουμπό την αναγκάζει να ομολογήσει και να γράψει αποδεχόμενη την πρόσκλησή του Γκρανμορέν να τον συναντήσει, καλώντας τον να βρίσκεται στο ίδιο τρένο με το οποίο το ζεύγος Ρουμπό θα επέστρεφε στη Χάβρη. Το ίδιο βράδυ ο Ζακ Λαντιέ, καθώς το τρένο περνάει μπροστά του με ταχύτητα, βλέπει τον φόνο του δικαστή, το πτώμα του οποίου θα βρεθεί λίγο αργότερα πλάι στις γραμμές. Ακολουθούν ανακρίσεις, όπου νικά η αστική υποκρισία, και διαδοχικές δολοφονίες, καθώς τα πρόσωπα περί τον φόνο, υπακούοντας στα ζωώδη ένστικτά τους, ερωτεύονται, μισούνται, αλληλοσπαράσσονται.
Το ζεύγος Ρουμπό βρίσκεται στο Παρίσι. Ένα τυχαίο σχόλιο της Σεβερίνας ξυπνά τις υποψίες του συζύγου της, υποσταθμάρχη του σιδηροδρομικού σταθμού της Χάβρης, για τη σχέση της με τον Γκρανμορέν, συνταξιούχο δικαστή και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας των σιδηροδρόμων, νουνό και προστάτης της. Ο Ρουμπό την αναγκάζει να ομολογήσει και να γράψει αποδεχόμενη την πρόσκλησή του Γκρανμορέν να τον συναντήσει, καλώντας τον να βρίσκεται στο ίδιο τρένο με το οποίο το ζεύγος Ρουμπό θα επέστρεφε στη Χάβρη. Το ίδιο βράδυ ο Ζακ Λαντιέ, καθώς το τρένο περνάει μπροστά του με ταχύτητα, βλέπει τον φόνο του δικαστή, το πτώμα του οποίου θα βρεθεί λίγο αργότερα πλάι στις γραμμές. Ακολουθούν ανακρίσεις, όπου νικά η αστική υποκρισία, και διαδοχικές δολοφονίες, καθώς τα πρόσωπα περί τον φόνο, υπακούοντας στα ζωώδη ένστικτά τους, ερωτεύονται, μισούνται, αλληλοσπαράσσονται.
