ΒιβλίοΔοκίμια για την τέχνη
Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του: Συνοπτική ιστορία της φωτογραφίας: Εντ. Φουξ, ο συλλέκτης και ο ιστορικός
Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του: Συνοπτική ιστορία της φωτογραφίας: Εντ. Φουξ, ο συλλέκτης και ο ιστορικός
Walter Benjamin
Μετάφραση: Δημοσθένης Κούρτοβικ
Αθήνα
Κάλβος
Αριθμός Έκδοσης: 1
1978
σ. 112
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Γλώσσα πρωτοτύπου: γερμανικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Das Kunstwerk im Zeitalter seiner Technischer Reproduzierbarkeit: Kleine Geschichte der Photographie: Eduard Fuchs, der Sammler und der Historiker
Περιέχει Βιβλιογραφία
Εξαντλημένο
Τιμή: 5.87€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 16-11-2005)
Περίληψη:
Κατά βάση το έργο τέχνης ήταν πάντα αναπαραγώγιμο. Ό,τι έφτιαξαν άνθρωποι, μπορούσαν πάντα να το απομιμηθούν άνθρωποι. Η ανάπλαση αυτή γινόταν από μαθητές για να εξασκηθούν στην τέχνη, από δάσκαλους για τη διάδοση των έργων, και τέλος από διψασμένους για κέρδος τρίτους. Αντίθετα, η τεχνική αναπαραγωγιμότητα του έργου τέχνης είναι κάτι το καινούργιο, που καθιερώνεται στην ιστορία κατά διαλείμματα και με ώσεις που απέχουν χρονικά πολύ η μία από την άλλη, αλλά με όλο και μεγαλύτερη ένταση.
[...] Ακόμα κι από το πιο τέλειο αντίγραφο λείπει ένα πράγμα: το "εδώ" και "τώρα" του έργου τέχνης -η ανεπανάληπτη παρουσία του στον τόπο, στον οποίο βρίσκεται. Αλλά αυτή ακριβώς η ανεπανάληπτη παρουσία, και μόνον αυτή, ήταν το αντικείμενο της ιστορίας ενός δεδομένου έργου τέχνης κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του. Στην ιστορία αυτή ανήκουν τόσο οι αλλοιώσεις, που έπαθε η φυσική δομή του, στο πέρασμα του χρόνου, όσο και οι εναλλασσόμενες ιδιοκτησιακές σχέσεις στις οποίες ενδεχομένως ενεπλάκη. [...]
(Απόσπασμα από το δοκίμιο "Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του")
Κατά βάση το έργο τέχνης ήταν πάντα αναπαραγώγιμο. Ό,τι έφτιαξαν άνθρωποι, μπορούσαν πάντα να το απομιμηθούν άνθρωποι. Η ανάπλαση αυτή γινόταν από μαθητές για να εξασκηθούν στην τέχνη, από δάσκαλους για τη διάδοση των έργων, και τέλος από διψασμένους για κέρδος τρίτους. Αντίθετα, η τεχνική αναπαραγωγιμότητα του έργου τέχνης είναι κάτι το καινούργιο, που καθιερώνεται στην ιστορία κατά διαλείμματα και με ώσεις που απέχουν χρονικά πολύ η μία από την άλλη, αλλά με όλο και μεγαλύτερη ένταση.
[...] Ακόμα κι από το πιο τέλειο αντίγραφο λείπει ένα πράγμα: το "εδώ" και "τώρα" του έργου τέχνης -η ανεπανάληπτη παρουσία του στον τόπο, στον οποίο βρίσκεται. Αλλά αυτή ακριβώς η ανεπανάληπτη παρουσία, και μόνον αυτή, ήταν το αντικείμενο της ιστορίας ενός δεδομένου έργου τέχνης κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του. Στην ιστορία αυτή ανήκουν τόσο οι αλλοιώσεις, που έπαθε η φυσική δομή του, στο πέρασμα του χρόνου, όσο και οι εναλλασσόμενες ιδιοκτησιακές σχέσεις στις οποίες ενδεχομένως ενεπλάκη. [...]
(Απόσπασμα από το δοκίμιο "Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του")
Κριτικές - Παρουσιάσεις:
| Michael Löwy | Θεολογία και αντιφασισμός στον Βάλτερ Μπένγιαμιν | Περιοδικό "Ένεκεν" | 31 | Ιανουάριος-Μάρτιος 2014 |
| Αναστάσης Βιστωνίτης | Ο συλλέκτης της μελαγχολίας | "Το Βήμα"/ "Βιβλία" | 11/8/2013 |
