ΤΙΤΛΟΣ

Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών 2006

Οι "Ωδές" του Ανδρέα Κάλβου (1792-1869), η "Λύρα" (1824) και τα "Λυρικά" (1826), εξακολουθούν να προκαλούν το ενδιαφέρον μας, έχοντας διανύσει μια μακροχρόνια διαδρομή μέσα από αποσιωπήσεις, αμφισβητήσεις αλλά και αίφνης εξάρσεις υμνητικής "ανακάλυψης", όπως είναι η περίπτωση του Κωστή Παλαμά (1889). Στον 20ό αιώνα, χάρη στη φιλέρευνη ματιά του Γιώργου Σεφέρη, η ποίηση και η προσωπικότητα του Κάλβου γίνονται πιο οικείες και αποσαφηνίζονται πτυχές που ελάνθαναν, ενώ η κατάφαση και ο θαυμασμός του Οδυσσέα Ελύτη για τον αινιγματικό Ζακύνθιο επιβεβαιώνουν την ανανεούμενη διάρκεια του ποιητικού του έργου.
Η ζωή του Ανδρέα Κάλβου, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο αυτό, αποτελεί μια σύνθεση όλων των εξακριβωμένων μέχρι σήμερα πληροφοριών που έφερε στο φως η έρευνα τα τελευταία σαράντα χρόνια χωρίς να παραγνωρίζονται όσα στοιχεία από παλαιότερες σχετικές εργασίες εξακολουθούν να συνιστούν αναπόσπαστο μέρος της βιογραφίας του ποιητή. Συγκεκριμένα περιλαμβάνονται:
-το πρώτο ποίημα του Ανδρέα Κάλβου στα ελληνικά, η ωδή "Ελπίς πατρίδος" (1819),
-σημαντικές επιστολές από την αλληλογραφία του,
-αναλυτική εργογραφία του ποιητή,
-καταγραφή των σωζόμενων χειρογράφων του,
-εκτενής βιβλιογραφία.
Το βιβλίο συμπληρώνεται από πλούσια εικονογράφηση (έγγραφα, χειρόγραφα, φωτογραφίες), ενώ συνοδεύεται από χωριστό φυλλάδιο, με φωτογραφική αναπαραγωγή της πρώτης έκδοσης της ωδής "Ελπίς πατρίδος" (Λονδίνο, 1819).