ΒιβλίοAlpha Wine Guide 2007
Τα 865 καλύτερα ελληνικά κρασιά αξιολογηµένα και βαθµολογηµένα
Τα 865 καλύτερα ελληνικά κρασιά αξιολογηµένα και βαθµολογηµένα
Συλλογικό έργο
Πάνος Δεληγιάννης
Διονύσης Κούκης
Αργύρης Τσακίρης
Αθήνα
Αθηνόραμα
2007
Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 2004
σ. 206
Σχήμα: 21χ10
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8304-54-3
Guides
Έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία
Τιμή: 12.23€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 19-03-2007)
Περίληψη:
Η κορυφή των μεγάλων κρασιών που "πατήθηκε" πέρυσι από λίγους, δείχνει φέτος να καταλαμβάνεται εξ' εφόδου από πολύ περισσότερες ετικέτες.
Η έκτη έκδοση του "Alpha Wine Guide" βρίσκει το ελληνικό κρασί σε πλήρη άνθηση! Ο αριθμός των αμπελοοινικών εκμεταλλεύσεων για έναν ακόμα χρόνο κινείται ανοδικά. Νέες ετικέτες βλέπουν το φως της ημέρας και ο πειραματισμός με τοπικές, ξεχασμένες, ποικιλίες (αλλά και ξενικές) καλά κρατεί. Το αποτέλεσμα είναι πολλά καλά κρασιά, περισσότερα εξαιρετικά δείγματα δουλειάς. Ακόμα και η κορυφή των "μεγάλων" (πεντάστερων για τα καθ' ημάς) κρασιών που "πατήθηκε" πέρυσι από λίγους, δείχνει φέτος να καταλαμβάνεται εξ' εφόδου από πολύ περισσότερες ετικέτες. Αυτά είναι η καλή πλευρά του νομίσματος. Γιατί υπάρχει και η κακή. Ο σχετικά μεγάλος αριθμός των κρασιών που δίνει ο ελληνικός αμπελώνας, με εκ γενετής κουσούρια που τα καταδικάζουν στη μετριότητα και συχνά στην απόρριψη. Προφανώς το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, ακόμα και σε διάσημες αμπελοοινικά χώρες, το ελαττωματικό και το απορριπτέο είναι παρόν. Όμως το ελληνικό κρασί αγωνίζεται να βρει την καλή θέση που δυνητικά του αξίζει στο διεθνές οινικό στερέωμα και στις προτιμήσεις του παγκόσμιου καταναλωτή. Αυτό απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα και προσοχή. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Η κορυφή των μεγάλων κρασιών που "πατήθηκε" πέρυσι από λίγους, δείχνει φέτος να καταλαμβάνεται εξ' εφόδου από πολύ περισσότερες ετικέτες.
Η έκτη έκδοση του "Alpha Wine Guide" βρίσκει το ελληνικό κρασί σε πλήρη άνθηση! Ο αριθμός των αμπελοοινικών εκμεταλλεύσεων για έναν ακόμα χρόνο κινείται ανοδικά. Νέες ετικέτες βλέπουν το φως της ημέρας και ο πειραματισμός με τοπικές, ξεχασμένες, ποικιλίες (αλλά και ξενικές) καλά κρατεί. Το αποτέλεσμα είναι πολλά καλά κρασιά, περισσότερα εξαιρετικά δείγματα δουλειάς. Ακόμα και η κορυφή των "μεγάλων" (πεντάστερων για τα καθ' ημάς) κρασιών που "πατήθηκε" πέρυσι από λίγους, δείχνει φέτος να καταλαμβάνεται εξ' εφόδου από πολύ περισσότερες ετικέτες. Αυτά είναι η καλή πλευρά του νομίσματος. Γιατί υπάρχει και η κακή. Ο σχετικά μεγάλος αριθμός των κρασιών που δίνει ο ελληνικός αμπελώνας, με εκ γενετής κουσούρια που τα καταδικάζουν στη μετριότητα και συχνά στην απόρριψη. Προφανώς το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, ακόμα και σε διάσημες αμπελοοινικά χώρες, το ελαττωματικό και το απορριπτέο είναι παρόν. Όμως το ελληνικό κρασί αγωνίζεται να βρει την καλή θέση που δυνητικά του αξίζει στο διεθνές οινικό στερέωμα και στις προτιμήσεις του παγκόσμιου καταναλωτή. Αυτό απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα και προσοχή. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Θέματα:
