ΒιβλίοΔεν γλιτώνεις πάντα
Πίτερ Τσένεϊ
Μετάφραση: Ευάγγελος Κοχλατζής
Αθήνα
Ελευθεροτυπία
2007
σ. 191
Σχήμα: 19χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: You Can Always Duck
Βίπερ· Σειρά Αστυνομικού Μυθιστορήματος
Σημειώσεις: Επανέκδοση: "Πάπυρος", 1972 (σειρά ΒΙΠΕΡ). Διανεμήθηκε δωρεάν μαζί με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 29.7.2007.
Κυκλοφορεί
Περίληψη:
"... Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις χαρακτήρα όταν βρίσκεσαι στα χρόνια μου -κι όταν σε λένε Λέμι Κόσιον... Η μαμά Κόσιον το ξέρει, γι' αυτό και σταμάτησε πια να με συμβουλεύει. Χάνει, λέει, τα λόγια της. Και την πιστεύω. Εκείνο που δεν πιστεύω είναι ότι υπάρχουν γκάνγκστερ έξυπνοι. Θα πείτε, οι έξυπνοι άνθρωποι, δεν γίνονται γκάνγκστερ... Σύμφωνοι! Ωστόσο, έχω έρθει πολλές φορές σε δύσκολη θέση από τέτοια "παιδάκια", που πίστευαν ότι "ζυγίζουν" πολύ... Μια από τι φορές αυτές ήταν όταν βρέθηκα στην Αγγλία μαζί με άλλους δύο Τζι-Μεν. Ψάχναμε να βρούμε έναν υπολοχαγό του στρατού και τα σχέδια κάποιου καινούργιου τανκ. Και "μπλέξαμε"".
Ένας συγγραφέας σαν τον Πίτερ Τσένεϊ κι ένας "τύπος" σαν τον Λέμι Κόσιον κάνουν πάντα ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα. Η απόδειξη το ισχυρισμού μας είναι στα χέρια σας.
"... Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις χαρακτήρα όταν βρίσκεσαι στα χρόνια μου -κι όταν σε λένε Λέμι Κόσιον... Η μαμά Κόσιον το ξέρει, γι' αυτό και σταμάτησε πια να με συμβουλεύει. Χάνει, λέει, τα λόγια της. Και την πιστεύω. Εκείνο που δεν πιστεύω είναι ότι υπάρχουν γκάνγκστερ έξυπνοι. Θα πείτε, οι έξυπνοι άνθρωποι, δεν γίνονται γκάνγκστερ... Σύμφωνοι! Ωστόσο, έχω έρθει πολλές φορές σε δύσκολη θέση από τέτοια "παιδάκια", που πίστευαν ότι "ζυγίζουν" πολύ... Μια από τι φορές αυτές ήταν όταν βρέθηκα στην Αγγλία μαζί με άλλους δύο Τζι-Μεν. Ψάχναμε να βρούμε έναν υπολοχαγό του στρατού και τα σχέδια κάποιου καινούργιου τανκ. Και "μπλέξαμε"".
Ένας συγγραφέας σαν τον Πίτερ Τσένεϊ κι ένας "τύπος" σαν τον Λέμι Κόσιον κάνουν πάντα ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα. Η απόδειξη το ισχυρισμού μας είναι στα χέρια σας.
