ΒιβλίοΠαιδεία και επιστήμη στον Μιχαήλ Εφέσιο
Εις περί ζώων μορίων Α 1,3 - 2,10
Εις περί ζώων μορίων Α 1,3 - 2,10
Γεώργιος Αραμπατζής
Αθήνα
Ακαδημία Αθηνών
Αριθμός Έκδοσης: 1
2006
σ. 340
Σχήμα: 24χ17
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-404-092-6
Σημειώσεις: Δημοσίευμα του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Φιλοσοφίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Περιέχει Βιβλιογραφία
Κυκλοφορεί
Τιμή: 29.82€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 19-11-2007)
Περίληψη:
Μεγάλο μέρος της ανάλυσης που ακολουθεί αφιερώνεται στα αριστοτελικά κείμενα και στις σχετικές με αυτά μελέτες. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνω ότι το κύριο αντικείμενο της εργασίας μου δεν είναι το "Περί ζώων μορίων" του Αριστοτέλους και τα όποια άλλα έργα του Σταγειρίτη έχουν να κάνουν με αυτό. Αντικείμενό μου είναι τα σχόλια του Μιχαήλ Εφέσιου. Όμως, καθώς οι μελέτες που αφορούν στον εν λόγω σχολιαστή παραμένουν ολιγάριθμες και το έδαφος της κριτικής δεν εμφανίζεται ακόμη αρκετά σίγουρο, οι αναφορές στην αριστοτελική βιβλιογραφία είναι ακόμη αναγκαίες και μάλιστα πλειοψηφούν. Πέρα από αυτή την ερευνητική επιφύλαξη, πιστεύω ότι ο Μιχαήλ ως σχολιαστής έχει την δική του αξία και πως τα σχόλιά του δεν έχουν βάρος μόνο ως υποβοήθημα για την αποκατάσταση ενός υποτιθέμενου αρχικού αριστοτελικού πνεύματος. Άλλωστε ο άνδρας αυτός έζησε πολλούς αιώνες μετά από τον Αριστοτέλη, σε ένα περιβάλλον που, αν και συντηρούσε θαυμαστές συνέχειες με το κλασικό ελληνικό πνεύμα, δεν έπαυε να έχει τον δικό του ρυθμό και τόνο, την δική του μορφή και λάμψη. Βέβαια, στην πορεία της μελέτης εμφανίζονται κάποιες απόψεις και σχηματισμένες ιδέες για το αριστοτελικό υπόβαθρο του εδώ εξεταζόμενου προβλήματος που εκφράζουν τον συγγραφέα, χωρίς ωστόσο να μονοπωλούν τις ιστορικές της φιλοσοφίες επιδιώξεις της εργασίας μου. [...]
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Μεγάλο μέρος της ανάλυσης που ακολουθεί αφιερώνεται στα αριστοτελικά κείμενα και στις σχετικές με αυτά μελέτες. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνω ότι το κύριο αντικείμενο της εργασίας μου δεν είναι το "Περί ζώων μορίων" του Αριστοτέλους και τα όποια άλλα έργα του Σταγειρίτη έχουν να κάνουν με αυτό. Αντικείμενό μου είναι τα σχόλια του Μιχαήλ Εφέσιου. Όμως, καθώς οι μελέτες που αφορούν στον εν λόγω σχολιαστή παραμένουν ολιγάριθμες και το έδαφος της κριτικής δεν εμφανίζεται ακόμη αρκετά σίγουρο, οι αναφορές στην αριστοτελική βιβλιογραφία είναι ακόμη αναγκαίες και μάλιστα πλειοψηφούν. Πέρα από αυτή την ερευνητική επιφύλαξη, πιστεύω ότι ο Μιχαήλ ως σχολιαστής έχει την δική του αξία και πως τα σχόλιά του δεν έχουν βάρος μόνο ως υποβοήθημα για την αποκατάσταση ενός υποτιθέμενου αρχικού αριστοτελικού πνεύματος. Άλλωστε ο άνδρας αυτός έζησε πολλούς αιώνες μετά από τον Αριστοτέλη, σε ένα περιβάλλον που, αν και συντηρούσε θαυμαστές συνέχειες με το κλασικό ελληνικό πνεύμα, δεν έπαυε να έχει τον δικό του ρυθμό και τόνο, την δική του μορφή και λάμψη. Βέβαια, στην πορεία της μελέτης εμφανίζονται κάποιες απόψεις και σχηματισμένες ιδέες για το αριστοτελικό υπόβαθρο του εδώ εξεταζόμενου προβλήματος που εκφράζουν τον συγγραφέα, χωρίς ωστόσο να μονοπωλούν τις ιστορικές της φιλοσοφίες επιδιώξεις της εργασίας μου. [...]
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
