ΤΙΤΛΟΣ

Θέμα του "Σεξ ΙΙ": το εικοσιτετράωρο μιας τριαντάρας γυναίκας στα όρια της τρέλας στον δαιδαλώδη, σκληρό πυρήνα μιας γερμανικής μητρόπολης (που θα μπορούσε θαυμάσια να είναι η Αθήνα). Η ηρωίδα ξυπνάει ένα πρωί καταδικασμένη να μπορεί να βλέπει μέσα από τοίχους και κεφάλια, καταδικασμένη να βλέπει - αυτό που αντικρίζει ο κάτοικος της σύγχρονης πόλης κάθε μέρα αλλά από την ανάποδη: από μέσα προς τα έξω, από τα σκοτάδια της ψυχής προς το εκτεθειμένο σώμα των κοινωνικών ρόλων.

Κάθε παράθυρο στο οποίο στρέφεται η ηρωίδα, κάθε σπίτι, κάθε άνθρωπος, απελευθερώνει μια ιστορία της στιγμής, ένα επεισόδιο της πόλης. Κάθε ιστορία ορίζεται από την ώρα, το όνομα, την ηλικία και δυο τρεις γραμμές που σκιαγραφούν τον πρωταγωνιστή της. Το ένα μετά το άλλο, ένας κατακλυσμός από επεισόδια, που χρονικά απέχουν μόλις λίγα λεπτά μεταξύ τους, συγκρούονται με τη διαπεραστική ματιά της πρωταγωνίστριας είτε κατ' ευθείαν, σαν ξαφνικός αντίπαλος, είτε ξώφαλτσα, όπως οι περαστικοί στον δρόμο, ή ακόμα, μέσα από κάποιον αναπάντεχο ρόλο. Όλοι αυτοί οι αφανείς ήρωες αγγίζουν ο ένας τον άλλον, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ζούνε λίγο πιο πέρα από τον εαυτό τους, λίγο πιο πέρα από τους άλλους. Έχουν επαγγέλματα και προβλήματα ρουτίνας, όπως στην αληθινή ζωή. Όμως μια βαθιά, ακαταμάχητη κούραση χαρακτηρίζει τους πάντες. Οι περισσότεροι πεθαίνουν ή αλληλοσκοτώνονται, πεθαίνουν από βαρεμάρα, μοναξιά, απαρατήρητοι ή καταφρονεμένοι, ούτε για μια στιγμή δεν καταφέρνουν να γεμίσουν το κενό της μικρής ζωής τους. Κι όλοι παρακινούνται σε ό,τι κάνουν από μια ασίγαστη λαχτάρα για αγάπη· αλλά στο "Σεξ ΙΙ" η αγάπη είναι εκ των προτέρων αδύνατη, χαμένη.

Το "Σεξ ΙΙ" είναι μια δαιμονική αφήγηση πάνω στα απλούστερα πράγματα της ζωής, σε ρυθμό άγριου θρίλερ, ένα εκρηκτικό μίγμα κυνισμού και αχαλίνωτου χιούμορ που εντέλει επενεργεί στον αναγνώστη λυτρωτικά.