ΤΙΤΛΟΣ

Επανέκδοση του εμβληματικού βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου 28 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση το 1982, με νέο εισαγωγικό σημείωμα του Νάνου Βαλαωρίτη.

Η "Φάρσα" είναι το μανιφέστο της επαναστατημένης γυναίκας - επαναστατημένη στο μέτρο που ο άντρας είναι ακόμα ο απόλυτος άρχων που κρατάει τα ηνία, αφού δεν έχει εκλείψει η βασιλεία του ούτε στους ουρανούς ούτε επί της γης... Η επαναστατική πράξη συνίσταται στην υπονόμευση αυτής της δύναμης με τη γελοιοποίησή της, την καταβαράθρωσή της με το γέλιο.
Από το εισαγωγικό σημείωμα του Νάνου Βαλαωρίτη

"Οι δύο ηρωίδες της "Φάρσας" καταβαραθρώνουν τη σοβαροφάνεια της ελληνικής κοινωνίας, με τα έξαλλα καμώματά τους... Η "Φάρσα" είναι ένα σπάνιο παράδειγμα χιούμορ με τεχνική στη λογοτεχνία μας... H "Φάρσα" θα μείνει ως ένα κλασικό παράδειγμα ενός πολύ πετυχημένου πειραματικού μυθιστορήματος του 20ού αιώνα."
(Νάνος Βαλαωρίτης, Αθήνα, 30 Αυγούστου 2010)

"Η "Φάρσα" είναι η ιστορία δύο κοριτσιών που έχουν αναμφισβήτητα προικιστεί µε μια τάση για υπερβολές σε ό,τι αφορά το χιούμορ. Υπάρχει µια ατελείωτη ίντριγκα σε βάρος αθώων και αποβλακωµένων µικροαστών. Υπάρχει µια θολή ανάµνηση και µια αστραπή ανοησίας σε κάθε προσπάθεια να ξεγελάσουν τη βαρεµάρα τους. Υπάρχει πολύ σεξ χωρίς να φαίνεται. Υπάρχει µια έξυπνη και απόλυτα διεισδυτική µατιά που φωτίζει την ψυχολογία εκείνου που περιµένει κάτι χωρίς αυτό το κάτι να έρχεται ποτέ. Υπάρχει ένας κύριος Στεργίου µάλλον απρόθυµος και οπωσδήποτε ανίκανος να αναλάβει το ρόλο του εξιλαστήριου θύµατος για τον οποίο έχει επιλεγεί από τη µοίρα µέσω του Χρυσού Οδηγού. Και υπάρχει στο τέλος του βιβλίου για πρώτη φορά µια ολόκληρη τηλεφωνική συνδιάλεξη, µια παρωδία οργασµού ή ανακούφισης...
Τι είναι μια φάρσα; Ίσως είναι το να εξαπατάς κάποιον με μόνο στόχο το να απολαύσεις τις συνέπειες της κακής του τύχης. Τα δυο κορίτσια επιδίδονται μετά μανίας σ' αυτό το σπάνιο σπορ· δεν είναι όμως εύκολο να αρνηθούν ότι και η ίδια η ζωή τους είναι ήδη μια φάρσα. Η Σωτηροπούλου περιγράφει μια σειρά φάρσες - φάρσα όμως είναι το να περιγράφεις οτιδήποτε, μ' άλλα λόγια, η ίδια η τέχνη του γραψίματος. Αυτή η ατέλειωτη αλυσίδα από φάρσες, που η μια περιέχει έξυπνα την άλλη, επιτρέπει σ' αυτό το θαυμαστό βιβλίο να χαρίσει στον καθένα από εμάς ένα χαμόγελο δυσπιστίας. Δυσπιστίας απέναντι στις ευκαιρίες της ζωής και τις δυνατότητες της λογοτεχνίας· απέναντι στους άντρες και τις γυναίκες· απέναντι στην αδεξιότητα και τις τρελές τιμωρίες του έρωτα. Και τέλος απέναντι στην ίδια την έμπνευση που βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της μέσα σ' αυτές τις σελίδες."
(Ευγένιος Αρανίτσης, "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία")