ΤΙΤΛΟΣ

ΕΞΩ

Έξω λες έξω από το χρόνο
χνούδι λευκό που στροβιλίζεται
του κλέφτη κολλάει στα μαλλιά
στα ρούχα και στα βλέφαρα
υδρατμού λευκό σεντόνι
στο δυτικό μπαλκόνι του σχολείου
πέπλο ημιδιάφανο της Αίγινας κρυψώνα

Όμως πάει καιρός τα παιδικά επιφωνήματα
αναπηδούνε στην αυλή και
μ’ ένα κόκκινο παλμό ανυψώνονται
φωνήεντα τώρα αντηχούν κενά

Μπαλόνια ταξιδεύουν στον αέρα
αγάλματα αμίλητα πολύ
ακίνητα αγέλαστα
που αυλίζονται στη νύχτα
μυστικά ορίζοντας τις μέρες μας

Και πλέον ψιχαλίζει τις αυγές
πικρά και πεινασμένα κελαηδίσματα
κι όμως εσύ επιμένεις έξω
Πες μου πώς βγαίνεις
πώς από χρόνος γίνεσαι Καιρός;