Βιβλίο
Εβίτα Περόν
Όταν πέθανε, η καρδιά της Αργεντινής σταμάτησε να χτυπά

Laura Fasanaro
Μετάφραση: Ελένη Τουλούπη
Επιμέλεια: Tatjana Pauli
Ευθύνη Σειράς: Ennio Di Nolfo
Ευθύνη Σειράς: Massimiliano Guderzo
Ευθύνη Σειράς: Leopoldo Nuti
Αθήνα
Ημερησία
Αριθμός Έκδοσης: 1
2007
σ. 189
Σχήμα: 26χ20
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-6698-22-4
Γλώσσα πρωτοτύπου: ιταλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: Evita Peròn
Πρόσωπα 4
Σημειώσεις: Πρόλογος: Κάρλο Ροσέλα. Εκδοτική επιμέλεια: εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε.. Copyright: Mondadori Electa S.p.A., Milano. Χορηγός: Τράπεζα Κύπρου. Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: 23.3.2007. Απαγορεύεται η μεταπώληση & εν γένει εκμετάλλευση χωρίς την άδεια της εκδότριας εταιρείας, Πήγασος Εκδοτική ΑΕ.
Περιέχει Βιβλιογραφία
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Εξαντλημένο
Τιμή: 6.53€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 23-03-2007)
Περίληψη:

Η Εύα Ντουάρτε, θεατρίνα ελαφρών ηθών, λαϊκής καταγωγής, γνώρισε το συνταγματάρχη Χουάν Ντομίνγκο Περόν στο Σαν Χουάν, τον Ιανουάριο του 1944. Η πόλη είχε καταστραφεί από το σεισμό λίγες μέρες νωρίτερα. Ο Περόν, "ο συνταγματάρχης του λαού", όπως τον αποκαλούσε ο κόσμος, είχε έρθει στην πόλη για να μοιράσει βοήθεια. [...]

Η Εύα Ντουάρτε είχε ποντάρει στο σωστό χαρτί, το πιο σημαντικό των στρατιωτικών κύκλων. Αλλά κι εκείνος δεν είχε κάνει λάθος όταν ασχολήθηκε με την εικοσιδυάχρονη κοπέλα από το Χουνίν, που είχε γεννηθεί στην επαρχία Μαρ ντελ Πλάτα. [...]

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, που πάντα τη μισούσε, το Μάιο του 1982, στη σκιά του διαμερίσματός του στην οδό Μαϊπού του Μπουένος Άιρες, μου είπε: "Ήταν σπουδαία πουτάνα και σπουδαία πολιτικός. Ήταν ο δαίμονας του κακού. Αλλά είχε τον τρόπο της με τον κόσμο. Γιατί ήταν σαν τον λαουτζίκο. Κι επιπλέον ήταν κυνική, χωρίς ηθική, αποφασισμένη να κρατήσει για τον εαυτό της όλη την εξουσία, χωρίς να δώσει τίποτα σε κανέναν. Ούτε καν στον άντρα της." [...]

Με τις φλογερές συγκεντρώσεις και τον άκρατο εθνικιστικό λαϊκισμό της βοήθησε τον Περόν να εδραιώσει το καθεστώς του. Της άρεσαν ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο Φράνκο και ο Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. Τα πλήθη την αποκαλούσαν Κυρία της Ελπίδας, Πριγκίπισσα των Φτωχών, Προστάτιδα των descamisados. [...]

(από τον πρόλογο του Κάρλο Ροσέλα)