ΤΙΤΛΟΣ

Η υπερνεωτερικότητα, όπως φανερώνει και η ίδια η λέξη, επιχειρεί να αποδώσει την υπερβολή της νεωτερικότητας, την τάση του σύγχρονου κόσμου να κάνει τα πάντα σε υπέρτατο βαθμό και να αγγίζει τα όριά του. Η ραγδαία επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος με τις εφαρμογές κυρίως στη γενετική και την επικοινωνία, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η χρηματοπιστωτική αγορά, η πληθώρα και η διαρκής ανταλλαγή καλλιτεχνικών προϊόντων επιβάλλουν στο σημερινό δυτικό άνθρωπο να υιοθετήσει εκείνα τα ταυτοτικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά που θα τον βοηθήσουν να προσαρμοστεί σε νέα πρότυπα και πλαίσια αναφοράς και να ανταποκριθεί στις νέες ψυχοκοινωνικές διεργασίες.
Στον τόμο αυτόν 30 διακεκριμένοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες από το χώρο της κλινικής κοινωνικής ψυχολογίας και γενικότερα των κοινωνικών επιστημών επιχειρούν να αναλύσουν το νέο αυτό τύπο ανθρώπου: το υπερνεωτερικό υποκείμενο. Η προσέγγιση επικεντρώνεται σε τέσσερις τομείς (ψυχοπαθολογία, επικοινωνία, εργασία, κοινωνικό και εκπαιδευτικό πεδίο) και στηρίζεται σε ποικίλες θεωρίες και μεθοδολογίες, φωτίζοντας έτσι πληρέστερα την -έτσι κι αλλιώς- πολυδιαιρεμένη και πολυδιάστατη φύση του υπερνεωτερικού ανθρώπου και του κόσμου στον οποίο ζει.