ΤΙΤΛΟΣ

Η εντατική και επαναλαμβανόμενη χρήση των μέσων από την πολιτική τάξη δείχνει την προνομιακή σχέση μεταξύ μέσων και εξουσίας. Γι΄ αυτόν τον λόγο, η διαπλοκή ανάμεσα στα μέσα και στην πολιτική ζωή αποτελεί βασικό παράγοντα για την κατανόηση των δομών εξουσίας της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο L.V. Thomas (προς τιμήν του οποίου γράφτηκε αυτός ο τόμος), υποστήριξε ότι η εξουσία συνδέεται στενά με το θάνατο (υπάρχει η "εξουσία του θανάτου", η εξουσία "πάνω στο θάνατο" και τέλος η εξουσία "μέσω του θανάτου" ως ψευδαίσθηση της φαντασιακά ζητούμενης αθανασίας). Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κοινωνική οργάνωση χωρίς εξουσία, ο θάνατος είναι το ύστατο σημείο προς το οποίο τείνει αυτή η τελευταία! Το να έχει κάποιος εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο σημαίνει συμβολικά, ότι ξεπερνάει (δαμάζει) το δικό του θάνατο (μέσα από την "εξόντωση" του άλλου). Όπως ακριβώς ο "ηδονοβλεψίας" ζει με εξουσιοδότηση, έτσι και το κοινό "τρέφεται συμβολικά" από την νίκη μιας συγκεκριμένης "εξουσίας".
Επί πλέον, ο σύγχρονος πολιτισμός, έχοντας επενδύσει στην "αιχμαλωσία της ζωής" σπέρνει τον θάνατο παντού και οδηγεί στην αλλοτρίωση και την καταστροφή από τον ίδιο τον τεχνητό κόσμο που κατασκεύασε, προβάλλοντας ταυτόχρονα φαντασιώσεις φυγής ή ελπίδας. Σ’αυτό το πλαίσιο, δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η βία είναι κυρίαρχη στην τηλεοπτική αναμετάδοση (εφόσον η τηλεόραση παραμένει ένα κυρίαρχο μέσο-με την έννοια ότι επέβαλε τον σύγχρονο "τηλεοπτικό πολιτισμό").

Στον παρόντα τόμο, επιχειρείται μια καταγραφή χαρακτηριστικών σύγχρονων μορφών εξουσίας κυρίως μέσω των αναπαραστάσεων της αφήγησης των μέσων επικοινωνίας.