ΤΙΤΛΟΣ

Η Τζες Σπέιτ μεγαλώνει μόνη της στο Λονδίνο την κόρη της Άννα, ένα "μωρό από ατόφιο χρυσάφι", σχεδόν αγγελικό, ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ.

Η Άννα, η οποία πάσχει από ελαφρά νοητική στέρηση, είναι ένα πλάσμα ακτινοβόλο, χαρούμενο και καλότροπο, που ορίζει τη ζωή όσων την αγαπούν. Το βιβλίο μάς μιλά για τη ζωή τους, όπου τα καθήκοντα της Τζες ως μητέρας δεν τελειώνουν ποτέ, χωρίς όμως αυτό να την εμποδίζει να ζει μια ζωή γεμάτη φίλους, έρωτες και νέες γνωριμίες. Είναι επίσης η ιστορία μιας γενιάς. Μέσα από το δίπολο της Τζες και της Άννας σκιαγραφείται μια ολόκληρη κοινωνία γυναικών, γυναικών που εργάζονται, κάνουν καριέρα, παντρεύονται, χωρίζουν, ανακαλύπτουν τη μητρότητα, την αρρώστια, την επιτυχία και την αποτυχία. Και, ταυτόχρονα, είναι η ιστορία μιας πόλης, του πολυπολιτισμικού Λονδίνου της δεκαετίας του 1960 και του 1970, όπου τα πάντα μοιάζει να αλλάζουν. Η Μάργκαρετ Ντραμπλ τοποθετεί τους ήρωές της στην καρδιά του Λονδίνου που, μετά τη μεταπολεμική γκριζάδα του, ανακαλύπτει ξαφνικά το χρώμα, την κίνηση, τη μουσική, την Κάρναμπυ Στρητ και τους Μπητλς. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται όλοι, διανοούμενοι, ανθρωπολόγοι, ηθοποιοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, ποιητές, μποέμ και φιλελεύθεροι.

Το "Μωρό από ατόφιο χρυσάφι" δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα για τη σχέση μάνας-κόρης, για τον έρωτα και τη φιλία. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά επίσης για τους αδύναμους, τους τρωτούς ανθρώπους, και για τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Η αναπηρία περιγράφεται εδώ από την Ντραμπλ, όχι μόνο ως πρόβλημα για την Τζες και τις φίλες της, αλλά εξίσου και ως δυνατότητα ευτυχίας. Με τον μοναδικό αφηγηματικό της τρόπο, τον απέριττο και καθαρό, η συγγραφέας μάς ζητά να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που να αξίζει τον κόπο.