ΒιβλίοΙλιάδα
Μεταγραφή σε πεζό λόγο (1932)
Μεταγραφή σε πεζό λόγο (1932)
Ομήρου
Επιμέλεια: Δημήτρης Αρμάος
Εικονογράφηση: John Flaxman
Αθήνα
Μαΐστρος
Αριθμός Έκδοσης: 3
2003
Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 2002
σ. 654
Σχήμα: 21χ16
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8252-10-3
Σημειώσεις: Επανέκδοση, με διατηρημένα τα χαρακτηριστικά της πρώτης έκδοσης ("Ιλιάς", σε συνέχειες, ένθετα 50 φύλλων της εφημερίδας "Ελεύθερος Άνθρωπος", Αθήναι 1932). 1η έκδοση για τις εκδόσεις Μαΐστρος: Δεκέμβριος 2002. Κυκλοφορεί και συλλεκτική δερματόδετη έκδοση στην τιμή των 190,00 ευρώ.
Εικονογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Τιμή: 46.88€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 27-05-2008)
Περίληψη:
Η παρούσα μεταγραφή, που δίδεται στη δημοσιότητα εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, σε αυτοτελή πλέον και πλήρη μορφή, επιλέχθηκε για μια πολύ συγκεκριμένη της αρετή: την ελκυστικότητά της ως αναγνώσματος για ένα ευρύ κοινό. Θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί κανείς αν η αρετή αυτή απασχόλησε ποτέ ως κύριο αίτημα τις μεταγραφικές πρωτοβουλίες που σημειώθηκαν κατά τον εικοστό αιώνα γύρω στο ομηρικό κείμενο -πρωτοβουλίες που διακρίνονταν κατά το πλείστον από γενναιόφρονα φιλοδοξία (όπως βεβαίως και η, εν εξελίξει στις μέρες μας, του Δ.Ν. Μαρωνίτη). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι μεταγραφείς προεξοφλούσαν ως δεδομένη κάποιου τύπου ελκυστικότητα στις ίδιες τις μορφές που διάλεγαν (μέτρα, γλωσσικά ιδιώματα, την πρόζα) και ότι οπωσδήποτε ήταν μέσα στις προθέσεις και τους πόθους τους η μεγαλύτερη δυνατή διάδοση του έργου τους σ' ένα σύγχρονο κοινό. [...]
Η παρούσα μεταγραφή, που δίδεται στη δημοσιότητα εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, σε αυτοτελή πλέον και πλήρη μορφή, επιλέχθηκε για μια πολύ συγκεκριμένη της αρετή: την ελκυστικότητά της ως αναγνώσματος για ένα ευρύ κοινό. Θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί κανείς αν η αρετή αυτή απασχόλησε ποτέ ως κύριο αίτημα τις μεταγραφικές πρωτοβουλίες που σημειώθηκαν κατά τον εικοστό αιώνα γύρω στο ομηρικό κείμενο -πρωτοβουλίες που διακρίνονταν κατά το πλείστον από γενναιόφρονα φιλοδοξία (όπως βεβαίως και η, εν εξελίξει στις μέρες μας, του Δ.Ν. Μαρωνίτη). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι μεταγραφείς προεξοφλούσαν ως δεδομένη κάποιου τύπου ελκυστικότητα στις ίδιες τις μορφές που διάλεγαν (μέτρα, γλωσσικά ιδιώματα, την πρόζα) και ότι οπωσδήποτε ήταν μέσα στις προθέσεις και τους πόθους τους η μεγαλύτερη δυνατή διάδοση του έργου τους σ' ένα σύγχρονο κοινό. [...]
